รอยทรงจำยากเลือนคงเตือนอยู่ ครั้งความรักเคียงคู่คอยปลอบขวัญ อกเจ้าเอ๋ยเคยสุขทุกคืนวัน มาวันนี้เปลี่ยนผันหวั่นอาลัย คนกำลังลาจากยากยั้งหยุด อีกสิ้นแล้วแรงยุดยื้อฉุดไหว จะสั่งเสียรารั้งหรืออย่างไร เมื่อเลือกแล้วจากไกลจนใจลา ยอมจำใจจำนนจำทนทุกข์ ภาพความสุขหลอนใจเพ้อใฝ่หา กลายเพียงใครคนหนึ่งซึ่งคุ้นตา ยอมเจียนเจ็บจนกว่าจะชาชิน ทนท้อแท้, เหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า รอจนกว่าดวงใจเจ้าดับดิ้น ที่อยู่ได้ด้วยน้ำตาพร่างพรมจินต์ หากไม่เหลือแล้วคงสิ้นดวงวิญญาณ
1933
4
0
หน้าส่วนตัว
