ตะวันจะลับขอบฟ้า
เป็นเพียงเพราะอารมณ์ความรู้สึก
จิตสำนึกสั่งออกไปว่าอย่างนั้น
แต่ใจจริงไม่มีความรู้สึกว่าแคร์กัน
ที่แบ่งปันนั้นเพียงเพราะว่าสงสาร
จนวันหนึ่งความจริงก็ปรากฏ
ฟ้ากำหนดความสุขมีมานาน
ต่อแต่นี้จงทุกข์ตลอดกาล
ให้ดวงมานพังยับไม่มีดี
สิ่งที่ผ่านมานั้นจะยังเก็บ
แม้จะเจ็บก็แล้วแต่ตามวิถี
จะจดจำไม่ว่าจะกี่ปี
ความปราณีเธอให้มามากพอ
เฝ้าเคยบอกกับใจว่าเข้มแข็ง
ให้มันแกร่งดังเหล็กจะไม่ท้อ
เพราะจะทำให้เราไม่ต้องรอ
ที่จะขอเศษความรักจากใครใคร
แต่สุดท้ายหัวใจก็อ่อนแอ
ขอยอมแพ้ความรู้สึกที่หวั่นไหว
ต่อจากนี้จะไปให้ไกลไกล
จะไม่เข้าไปใกล้ให้รำคาญ
1099
4
0
หน้าส่วนตัว
