แก้วประเสริฐ
นวลนางสล้างร้างไห้
โอบอิงแอบแนบสนิทติดตรึงไว้
บรรจงไล้โลมลูบปลุกปลอบขวัญ
ซ่านหทัยใจจำพรากเมื่อจากกัน
ดวงชีวันแทบดิ้นสิ้นละลาย
อุษาสางฟ้าสล้างกระจ่างแล้ว
เสียงไก่แจ้วแว่วหวานปานสลาย
ใจจะขาดรอนเร้าเคล้าเคียงกาย
กอดรัดไว้ร่ำไห้ช้ำใจถวิล
โอ้อนิจจาโพธิ์แก้วแว่วครวญคร่ำ
สุดระกำหัวอกหมดเสียงสิ้น
แว่วเคล้าคลอหนอรักเป็นอาจินต์
ปลุกปลอบชีวินมิร้างแลห่างไกล
ความสวยสดหยดย้อยนางคล้อยเคลื่อน
น้ำตาเปื้อนสองปรางหยาดน้ำใส
ใบหน้าเคยสวยสล้างเป็นยองใย
หมดสิ้นไปหมองคล้ำน้ำตานอง
ในโลกนี้มีอะไรมิกลายพราก
ต้องหันจากสิ่งรักมิจัก
หน้าส่วนตัว
1163
31
0
