ไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้จะหวังดีต่อเธอเสมอมั่นคอยฟูกฟักรักสุดๆ ดุจชีวันแต่เธอนั้นหันมามองบ้างไหมเล่า ?ไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้ทุกนาทีคอยห่วงหากว่าตัวเขายอมลำบากตรากตรำตัวดำเงาหาเงินตรามาแลกข้าวให้เธอกิน..ไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้จะชื่นชมยินดีปรีดาถวิลแม้เธอเหลิงเริงร่าเป็นอาจิณก็ทำใจไม่ได้ยิน ไม่เห็นมันไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้หวังอยากให้เธอได้ดีมีงานมั่นทั้งโน้ตบุ๊ค มือถือซื้อประทานขอแค่ผ่านการศึกษา.. ปริญญาชน !!