พลายแก้ว เมืองกาญจน์
ปีก่อนนั้น นาล่ม ข้าวจมหาย
ลอยตามสาย นที ที่ไหลเชี่ยว
ระรอกคลื่น กลืนซัด ตระหวัดเกลียว
ข้ามคืนเดียว เวิ้งว้าง อย่างทะเล
กำลังใจ ให้มา อุตส่าห์สู้
เพื่อยอดชู้ ผู้นั้น มิหันเห
พอน้ำลด หมดหมอง จ้องคะเน
เหมือนซวนเซ แต่ยัง หวังฟื้นตัว
ปีใหม่นี้ มีข่าว ข้าวมีค่า
เราคิดว่า คงขาย ไปได้ทั่ว
ฝรั่งแขก ตีรัน รบกันนัว
หลงเมามัว อย่างไร ไม่สังวร
แต่ช่างเขา เราหวัง สร้างฐานะ
เพียงเพื่อจะ ร่วมเรียง คู่เคียงหมอน
สาวสุพรรณ หวั่นไหม ใจอาทร
เจ้าคงนอน หนาวเปลี่ยว อยู่เดียวดาย
พ้นเก็บเกี่ยว เที่ยวนี้ หักหนี้สิน
บอกยุพิน พี่หวัง ตั้งใจหมาย
กำหนดงาน หมั้นที่ เดือนสี่ปลาย
รอเจ้าพลายฯ ขายข้
1376
3
0
หน้าส่วนตัว
