ทะเลซัดครืน ครืน คลื่นลม โหมกระหน่ำถั่งโถมลมบ้า น้ำสีครึ้ม เมฆสีหม่น คอยบังตา ดั่งน้ำและฟ้าจะทะลุทะลวง ละอองน้ำสาดกระเซ็นเห็นเป็นฟอง ดุจใยยองปุยเมฆยามฟ้าสาง ยิ่งเพ่งพิศยิ่งสาดซัดพื้นทรายงาม ไม่เหลือความอ่อนโยนของทะเล สายลมบางเบาหายไปสิ้น รอบข้างเหมือนจะกินกลืนไปทั่ว ดุจเสียงร้องก้องคำรามดูน่ากลัง อยู่ในความมืดมัวของรัตติกาล แม้จันทร์เจ้าจะทอแสงเปล่งลงมา จากฟากฟ้ากระทบลงบนผิวน้ำ แม้จะช่วยแต่งแต้มให้งดงาม มิบรรเทาความบ้าของราตรี 29/4/99 หาดแสงจันทร์ ระยอง