หน้าส่วนตัว
สงสารพม่า
เหมือนฝนจะบ้าคลั่ง เซ็นสาดถั่งลงผืนดิน
ปานฝนหล่นลงหิน ปลดโซ่สานที่นานมา
ดั่งฝนหล่นร่วงสาด ดังฟ้าขาดไร้อุษา
ฝนฟ้าประดังดา พัดกระหน่ำให้ช้ำใจ
สงสารหมู่เฮานอ ผักกาดจอน้ำมั่งใส
กับข้าวยังหอมไอ ยังบ่ได้ลองรสกิน
พม่ามาย่อยยับ เกินจะนับทุกเขตขิน
พายุมาป่วนปิน หลังคาจากเลยพังเพ
น้ำป่าพัดกวาดป่า พัดน้ำตาเฮาหลั่งเห
เลือดคนหลั่งลงเท พินาศสิ้นไร้ชิ้นดี
กองกูณฑ์พูนเศษซาก เป็นเศษกากคนหลีกหนี
หนูน้อยแห่งดอยนี้ จะได้ที่พึ่งที่ใด
สายน้ำพัดพ่อแม่ ได้แต่แลหนูร้องไห้
แทนลาว่าอ
788
2
0
