ละอองน้ำ
เธออาจจะยังไม่เข้าใจ
ว่าทำไม...ฉันถึงดูเมินเฉย
คำพูดเธอ...หลายครั้งดูละเลย
แต่สิ่งที่ฉันไม่เอ่ย...ก็ใช่ว่าไม่เคย
...จะคิดอะไร...
ไม่มากพอ...จะผูกพัน
และเหมือนไม่ไหวหวั่น...เมื่อเธอใกล้
ไม่มีเหตุผล ที่ใครหลายคนเข้าใจ
เพราะไม่มีสิ่งไหน...ที่จะบอกแทนหัวใจ
...ที่ฉันมี...
ไม่เรียกร้อง...ให้อยู่ข้างกัน
เหมือนคนไม่ใส่ใจคืนวัน...แต่ก็ไม่หันหน้าหนี
อยู่กับวันคืน...ทำร้ายตัวเองทั้งที่ฝืน...เหมือนไม่รักดี
และคำตอบของทั้งหมดนี้...เป็นสิ่งสิ่งเดียวที่...แม้ใช้ชีวิตทั้งหมดที่เธอมี
...ก็ไม่มีวันเข้าใจ...