ฉันแสนเหงาเศร้านักกับรักนี้ เมื่อคนดีไม่มาหาพาเศร้าหมอง ทิ้งฉันไว้จากไปไม่เหลียวมอง สุดประคองความรักที่พักใจ ต้องทนเจ็บทนปวดทนรวดร้าว ในทุกคราวที่คิดจิตหวั่นไหว เหลือแต่เพียงความหลังที่ฝั่งใจ กับรอยหม่นแผลไหม้ในใจตน จึงขอเก็บดวงจิตไม่คิดรัก และขอพักใจไว้ในทุกหน พอเสียทีความรักหนักกมล ฉันขอพ้นฉันขอผ่านทุกกาลไป