ฉันจะเก็บดาว ที่สกาวสุกใสด้วยใจฝัน จะเก็บเกี่ยวขอบโค้งรุ้งลาวัณย์ ไว้รังสรรค์วันและคืนให้ยืนนาน ฉันจะทอถัก วันแห่งรักต่อเติมเพิ่มประสาน ให้ดอกไม้ดอกนี้ได้เบ่งบาน อยู่ในกาลเวลาที่รอคอย จะรอวันอันแสนไกล กลับกลายใกล้เส้นทางอย่างค่อยค่อย จะรอให้สายฝนหล่นโปรยปรอย ไม่ใจน้อยคอยเธอให้ตามง้อ จะรอเดือนและดาว หยิบรอยยิ้มให้คลายหนาวอย่างที่ขอ เพื่อนำทางหัวใจไสวพอ- ได้มีแรงบินต่อไม่ท้อเลย ในวันที่หัวใจโบกบิน คงได้ยินกระซิบเจ้าเฝ้าเฉลย ได้สัมผัสรักละมุนอันคุ้นเคย ได้ชิดเชยดวงใจอยู่ในรัก