ตะวันคล้อยลอยผ่านวันผันเปลี่ยน โลกหมุนเวียนจากวันวานสู่วันใหม่ ทุกเวลานาทีที่ผ่านไป ยังฝังใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา ไม้กระทบกลบเพลงบรรเลงเดือด กลิ่นคาวเลือดเปื้อนเปรอะเลอะเสื้อผ้า กี่ร่างคนเปื้อนเรื่องราวคาวน้ำตา เซ่นศรัทธา ถูกผิดคิดต่างกัน จงเป็นเพียงตำนานในวันเก่า รวบรวมเหล่าถูกผิดคิดเสกสรรค์ ประชาธิปไตย มิหมายเช่นเข่นฆ่ากัน เลือดไทยนั้นหลั่งไปใยให้อายคน ล้างกระแสทุกข์ยากอิ่มปากท้อง มัวปกป้องเผด็จการพาลสับสน อำนาจอยู่อย่างไรถ้าไร้คน เชิญปวงชนประชาไทยได้ตรองดูฯ
1972
21
0
หน้าส่วนตัว
