เพชรพรรณราย
อยากหมุนเปลี่ยนเวียนเวลาพาหวนคืน
ไปในวันอันขื่นขมตรมไม่หาย
ก่อนที่ทุกข์ท้อทนจะกร้ำกราย
ก่อนที่หมายจะสิ้นดิ้นดับไป
อยากแก้ไขในสิ่งเก่าที่เราสร้าง
แก้ไขทางที่ร้างห่างอย่างหมองไหม้
หลีกจากการณ์ที่ผ่านผันวันท้อใจ
แล้วลิขิตทางใหม่ดังใจปอง
แต่เวลาพาไปไม่คืนหวน
จึงคร่ำครวญรัญจวนใจให้หม่นหมอง
มีแต่ช้ำระกำน้ำตานอง
อยู่แห่งใดใจหมองหม่นปนน้ำตา
ทำไมเล่าเราแพ้แก้ไม่ได้
เหตุอันใดใยจึงเป็นเช่นนี้หนา
สิ่งต่างต่างที่ย่างไปในเวลา
ทำให้ใจอ่อนล้าพาท้อทน
อยากจะลืมคืนวันอันเจ็บปวด
ที่ร้าวรวดปวดหัวใจให้สับสน
อยากจะลบรอยเก่าเราอับจน
หากไม่พ้นดิ้นรนกลับจนทาง
คงต้องจม