บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ในระหว่างทางเดินเผชิญโชค
เจอทุกข์โศกมาบ้างต่างสถาน
สุขก็มีพะนอพอประมาณ
หลายรอบกาลผ่านล่วงข้ามช่วงวัย
ออกจากบ้านนานวันมิทันกลับ
มิอาจนับคืนวันผ่านสมัย
แต่ดวงจิตคิดถึงคะนึงสุดใจ
พบเพื่อนใหม่มากมายหว่างรายทาง
ยากจะวางใจมอบในขอบมิตร
ให้สนิทคุ้นเคยเผยความต่าง
แลกเปลี่ยนความคิดเห็นใจเป็นกลาง
จึงก้าวย่างลำพังอย่างเคยมา
ยิ่งคู่คิดชิดใกล้ยิ่งไกลห่าง
ทักทายบ้างเคยหวงและห่วงหา
แต่จนแล้วแก้วใจอยู่ไกลตา
กาลเวลาแยกให้ไกลจนเลือน
เคยสัมพันธ์มั่นหมายในชีวิต
เพียงความคิดวันเราเสมือน
ดังคู่คิดชิดใกล้ไม่บิดเบือน
แม้เพียงเพื่อนวันนี้เธอมิมอง
จึงดุ่มเดินลำพังเหมือนอย่างเก่า
คำว่า
1125
4
0
หน้าส่วนตัว
