กระต่ายใต้เงาจันทร์
.ในยามรักน้ำตาลยังเรียกพี่
น้ำผึ้งมีรสหวานสักปานไหน
ยังแพ้พ่ายความตราตรึงที่ซึ้งใน
มองอะไรก็แพรวพราววาวชมพู
จะเดินไปที่ใดมิเคยห่าง
หมาข้างทางเห่าหอนให้หนวกหู
เอาหินเขวี้ยงเหวี่ยงไม้ไล่ลงคู
น่าอดสูเห่าขวัญใจได้ไงกัน
ล่วงเลยวันวิวาห์มาห้าปี
เปลี่ยนท่าทีทีนี้ช่างน่าขัน
เดินไกลไกลจะเดินใกล้ทำไมกัน
หน้าก็มันเนื้อหนังยานพาลอ่อนใจ
หวนระลึกเหมือนฝันในวันเก่า
จูงมือเราบอกรักมั่นมิหวั่นไหว
บนถนนทอดเดินคียงโอบกอดไหล่
จิตสงสัยอยากย้อนผ่านกาลเวลา
ณ เส้นทางสายเก่าที่เคยเดิน
ก็เผชิญเสียงเห่าของเจ้าหมา
หันกลับไปตะคอกใส่ภริยา
เดินเซ่อซ่าให้หมาเห่าเศร้าจริง
แนะแม่คุณ..!! เร่งฝี
1638
1
0
หน้าส่วนตัว
