เข้ามาอ่านกลอนเขาอยู่หลายหน บอกกับตนว่าทำไมใจถามหา เพียงเห็นชื่อก็หวั่นไหวในอุรา อยากเห็นหน้าเขาว่าเป็นอย่างไร รู้จักเขาในห้องกลอนแค่เพียงนาม พยายามติดตามถามเขาไว้ ทุกครั้งที่เปิดอ่านกลอนเขาทีไร ไม่มีใครสาวคนนั้นของเขาจริง ที่อ่านผ่านก็คงกลอนเขาเขียนเล่น สาวเนื้อเย็นเห็นเธอไม่หวังอิง หากว่าเธอและเขารักกันจริง จะไม่ติงมาเล่าให้เขาชัง นั่งรอกลอนเขาลงอย่างหลงใหล ใจหนอใจเป็นอย่างไรใฝ่แต่หวัง นี่คือสัญญาณส่งให้ฟัง ยังรอหวังเขาปันใจให้สาวคืน
1890
8
0
หน้าส่วนตัว
