พี่ดอกแก้ว
เมื่อรู้มากหลากหลายในวิชา
ใจก็กล้าจัดการงานสนอง
แรกเริ่มยังมีกรอบตามครรลอง
เมื่อผยองเพิ่มยศลดกรอบพลัน
อย่างฉะฉานการใช้ไฟวาจา
ไม่เว้นหน้าผู้สูงวัยเพราะหุนหัน
มุ่งแต่ผลงานดีที่สำคัญ
ทิ้งมนุษย์สัมพันธ์ให้เสื่อมโทรม
ถือแต่ตนคนเก่งเบ่งภูมิรู้
เหมือนทิ้งผู้อื่นไว้กลางไฟโหม
ให้แสบร้อนกับสิ่งที่จู่โจม
ไร้ถ้อยคำประโลมซ้ำเสียดใจ
คนอื่นเขาไม่รู้เท่า..ใช่เขาต่ำ
เพราะความเพียรจะนำขุมทรัพย์ไข
เขาจะมีความรู้ยิ่งขึ้นไป
ทั้งมีใจอ่อนน้อมพร้อมเมตตา
แต่ผู้ที่มีมากในความรู้
หากถือตนเป็นผู้ปราดเปรื่องหนา
คุณธรรมต่ำลงตลอดมา
มีความรู้ก็ไร้ค่าน่าเสียดาย
ความรู้ดีต้องมี