แก้วประเสริฐ
วนวังเชี่ยว
ดูเกลียวคลื่นไหลวนจากชลเชี่ยว
แล้ววกเลี้ยวหมุนกลับจนสับสน
ก่อกำเนิดเป็นวังคล้ายดั่งคน
ที่เวียนวนวกสลับเหมือนกับนที
บ้างแยกแตกสาขาแล้วพาล่อง
วกเวียนท้องธาราเหมือนมาหนี
สงบนิ่งราบเรียบหากเทียบฤดี
เหมือนชีวีใต้น้ำต้องช้ำใจ
ผิวราบเรียบอิงไว้ดุจคล้ายมนุษย์
สร้างพิสุทธิ์ภายนอกดูออกใส
ทั้งอ่อนหวานซ่านรสจรดไฉไล
เพียงฉาบไว้คล้ายแฝงในแอ่งน้ำ
กระแสใจไหลวนระคนก้อง
พร่ำเรียกร้องผองชนดั่งชลล้ำ
เปี่ยมเสน่ห์เล่ห์ร้ายที่ได้ทำ
ชีวิตนำวกใส่เพื่อหมายปอง
วิกฤตเปลี่ยนเวียนวกยังหมกมุ่น
ชุลมุนครุ่นผนึกเสียงกึกก้อง
ไหลวนจนเชี่ยวดุจเกลียว