เสมอจุก
แล้วละครชีวิตก็ปิดฉาก
ใยซ้ำซากเช่นนี้หรือชีวิต
ชะตาหนอก่อไว้ใครลิขิต
จึงต้องปิดฉากสวยด้วยการลา
จำต้องหยุดการแสดงทั้งแสงสี
รื้อเวทีรื้อบันไดและฉากหน้า
เก็บผ้าม่านร้านรวงดวงมาลา
เก็บก้อนหินดินฟ้าธารางาม
เป็นดอกไม้บริสุทธิ์และเดียงสา
จงมุ่งหน้าฝ่าหนาวและราวหนาม
ฝ่าพายุในวันอันเลวทราม
เพื่อก้าวข้ามสู่นทีสีทันดร
จงค่อยสร้างหางเสือขึ้นมาใหม่
ค่อยชักใบใสบางลงกลางขอน
จงยิ้มสู้เมื่ออยู่บนชลธร
อย่าอาวรณ์อ่อนใจเมื่อไกลตา
จะเกี่ยวก้อยร้อยนิ้วกันในฝัน
จะส่งยิ้มให้กันด้วยจันทร์จ้า
จะหวานฉ่ำคำคมด้วยลมพา
จะใช้ฟ้าห่มครองกันสองคน
.........................................
3019
13
0
หน้าส่วนตัว
