ดั่งมนต์ร้ายเป่าต้องผองมนุษย์ สิ่งอันใดยื้อยุดฉุดให้หลง อานุภาพแรงฤทธิ์ยากปลิดปลง มุ่นพะวงภาพลวงสร้างบ่วงใจ ปากอวบอิ่มเนินนมระดมย้ำ โหมกระหน่ำคุโชนร่างโอนไหว เฝ้ากอดรัดรุกโรมเร่งโหมไฟ ใจเต้นตื่นลื่นไหลใคร่อารมณ์ ยังลุ่มหลงหยดหยาดอำนาจราค ล้นความอยากจึงสำลักเพราะหมักหมม ยิ่งนานวันยิ่งยากทิ้งดำดิ่งจม เหมือนอาคมหลอมรัดรึงมัดตรึงกาย ลืมตาตื่นจากฝันอันยวนยั่ว ความเมามัวที่พอกพูนสูญสลาย เท่าทันเลศลวงเล่ห์เพทุบาย บ่วงราคร้ายที่รุกล้ำกำหนดคน
1049
17
0
หน้าส่วนตัว
