ร่ำร้องเรียกรักล้าลาร่วงหล่น ที่ทุกข์ทนท้อแท้แท้ท้อถอย ข้ามคืนค่อนขมขื่นขืนขอคอย รักหลุดลอยโรยล้าลาร่วงริน จ้องจันทร์แจ่มจดจำจำใจจาก สิ้นเศษซากซึมเซาเศร้าสุดสิ้น ยลยามเย็นเย็นย่ำย้ำอยากยิน เสียงซาสิ้นซมซานสานซึมเซา กรรมเกิดก่อแก่กันกับการเก้อ ภาพเพียงเพ้อแผ้วผ่านพาลภาพเผา ดั่งโดดเดี่ยวเดียวดายได้โดยเดา ไร้รักเล่าเราล้าลาร่ำไร