นิ่งเนินนานเหม่อมองส่องกระจกร้าวในอกหวาดหวั่นจิตพรั่นไหวสบเนตรของหญิงหนึ่งอื้ออึงนัยเพ่งมองไป...ได้เห็นความเย็นชา....แฝงแววโศกหงอยเหงาหม่นเศร้านักเหมือนหน่วงหนักบากบั่นกับปัญหาดูเหม่อลอยอ่อนไหวไร้ชีวาในแววตา...ทุกข์ระทมขื่มขมทรวง...เปรียบแบกโลกทั้งใบไว้บนบ่าดูอ่อนล้า..สิ้นหวังเรื่องทั้งปวงคงเหนื่อยหน่ายสับสนกับกลลวงจะมีไหม? บางห้วงชีวิตวิจิตรงาม...สบตาเธออีกครั้งก็ยังโศกเหมือนว่าโลกน่าเกลียดน่าเหยียดหยามแววตานั้นหวาดหวั่นพรั่นเกรงขามมีนัยความ...แฝงเร้นสิ่งเป็นไป...ปล.๑ : อยากได้ความจริงใจ หัวใจเราก็ต้องจริง และแท้ด้วยสินะปล.๒ : ไม่อยากให้ใครโกหก ฉะนั้นเราก็พูดแต่คำจริง จริงใจเป็นปกติของจิตป
4872
19
7
หน้าส่วนตัว
