ทุกคืนวันค่ำเช้าเฝ้าโหยหา หลงอยู่ในจินตนาปลายฟ้าห่าง รักที่ฉันมีให้ไม่เจือจาง แม้นวายวางหม่นไหม้ไม่ลดลง นั่งละเมอเพ้อไปไร้จุดหมาย ไม่ห่างหายเธอใกล้ในความหลง แม้นเธอไกลใจฉันนั้นยังคง ไม่ลืมลงเพ้อพร่ำซ้าซากไป อยากออกจากภวังค์นี้ที่ไม่แท้ ที่เป็นแค่มายาพาสดใส แต่ออกแล้วคงช้ำระกำใจ ใจละลายร้าวหลายดั่งวายวาง ฉันขออยู่ในฝันอันสุขล้น ทุกแห่งหนเธอใกล้ไม่หายห่าง จินตนาพาไปไร้เลือนลาง ร่วมกันสร้างรักล้นจนหมดลม
566
1
0
หน้าส่วนตัว
