ธรรม ทัพบูรพา
โลกคือนาฬิกาที่ไร้เข็ม
บางอย่างมาเติมเต็มความรู้สึก
บางอย่างมาย้ำเตือนย่านสำนึก
มาผนึกใจรักให้ทักทาย
เธอกับนาฬิกาที่ไร้กาล
เสียงเพลงกล่อมวิมานมีความหมาย
ขับประกายแสงงามครวญบรรยาย
ดื่มด่ำทวนความหมายแห่งชีวิต
เธอได้พรอันสวยงามมาจากไหน
จิตวิญญาณสถานใดมาสถิต
เธอผู้ยอมเรื่องราวอย่างเป็นมิตร
ผู้ใกล้ชิดตะวันงาม
เธอผู้จุดประกายบางอย่างกลางฟ้ามืด
มาเถอะใจที่จืดชืดทวนคำถาม
และมองที่ชายขอบฟ้าหานิยาม
ร่วมและชมฟ้างามไปด้วยกัน
รอยยิ้มแห่งตัวตลกรัตติกาล
ก่อเป็นรูปทิพย์วิมานกลางความฝัน
ว่าเธอไม่ได้ยืนอยู่ที่ตรงนั้น
ณ คืนวันอันระทม
อำลาและจากไปในความร
1302
1
0
หน้าส่วนตัว
