วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
นกน้อยบินผ่านมา
กาลเวลาบินผ่านไป
ความรักบินผ่านใจ
ไปแสนไกลไม่ผ่านมา
........................
ฉันมองเห็นนกสองตัว
ยวนยั่วเคล้าคลอตามประสา
หยอกล้อลอยลมเจื้อยแจ้วเจรจา
ดื่มด่ำน้ำค้างป่าร้องเพลงกังวาน
กางปีกไซ้ขนอ่อนอันบางเบา
ร้องเพลงเหงาเหงาแว่วหวาน
ทะนุถนอมรักมั่นนิรันดร์ยาวนาน
ขับขาน ลั้ลลา ลัลลา...
เหตุใดนกน้อยตัวหนึ่งจึงเปลี่ยวใจ
ส่งเสียงร้องไห้โอดโอยโหยหา
น้ำค้างพร่างพรมห่มสองดวงตา
หยาดมาตอกย้ำความหนาวเย็น
เสียงแหบโหยที่ตะเบ็งใครได้ยิน
กางปีกฉีกขาดโบยบินใครมองเห็น
ใครว่านกเสียงใสร้องไห้ไม่เป็น
หวั่นไหวไม่ว่างเว้น...วกวน
น้ำค้างหยดนี้หยาด