เพียงพลิ้ว
สายลมร้อนตอนมีนาน้ำตาชื้น
อกสะอื้นรักราโรยยิ่งโหยหา
สายลมแล้งแกล้งพัดใครไกลอุรา
น้ำนองหน้าคนคิดห่างร้างลืมกัน
ความรู้สึกลึกลึกบอกช้ำชอกแน่
รักงามแท้ยากปลูกไว้ในมิ่งขวัญ
หัวใจตื้อมือเย็นเฉียบนิ่งเงียบงัน
สายสัมพันธ์หมดสิ้นเกินดิ้นรน
ความแตกต่างระหว่างกันกั้นด้วยฟ้า
จำต้องลายากปฏิเสธในเหตุผล
เจ็บต้องรับความจริงนิ่งอดทน
รักร่วงหล่นจากฟ้าพาใจตรม
สิ้นสายใจให้มาข้ามฟ้ากว้าง
สายสวาทจางเกิดเหงาเข้าทับถม
กอดความหลังครั้งเก่านั่งเจ่าจม
เคยเคียงสมครั้งหนึ่งแค่ครึ่งทาง
สายลมร้างกลางมีนามาไถ่ถาม
รักเคยงามพันผูกถูกเมินหมาง
แม้แต่ความเป็นเพื่อนยังเลือนลาง
สายลมร้างพัดรักไกล.
1411
13
0
หน้าส่วนตัว
