โคลอน
ถ้าฉันบอกกับเธอว่า"ขอโทษ"
แอบนึกโกรธตัวเองเหลือเกินหนอ
ที่มองข้ามไม่เห็นคนเฝ้ารอ
อยากจะขอโอกาสอีกสักครา
เธอจะตอบอย่างไรไม่อาจรู้
ยังคงมีฉันอยู่หรือเปล่าหนา
คนทึ่มทื่อคนเดิมดั่งผ่านมา
วันนี้กล้างอนง้อโปรดอภัย
คงเพราะฉันสายตาไม่ดีนัก
คำว่า"รัก"จึงลอยผ่านคนใกล้
นานหรือเปล่าคนดีอย่าท้อใจ
เริ่มวันใหม่แต่นี้จะมีเรา
ถ้าหากเธอถอดใจไปจากฉัน
คิดแล้วหวั่นโลกนี้คงเงียบเหงา
ฟ้าที่เคยสดใสคงทึมเทา
ดั่งคนที่ซึมเซายามฝนซา
จึงร้อยเรียงอักษรวอนฟังเสียง
ส่งให้เพียงคนดีรับรู้ว่า
ทั้งบทกลอนบทเพลงแทนวาจา
อาจเอื้อนเอ่ยเชื่องช้าทว่าจริง
ยิ้มสักนิดให้คนที่แสนซื่อ
โปรดอย่าถือถ้าเคย