เสียงหายใจรินใหลในดวงจิต ด้วยความคิดหวาดหวั่นวันเหว่ว้า หนึ่งเรื่องราวตามทางระหว่างชะตา ล้วนได้มายากเข็ญเช่นความจริง หนึ่งคน-หนึ่งรับรู้ยิ่งหนาวเหน็บ แสนร้าวเจ็บเยือกเย็นเช่นบางสิ่ง เป็นความรักที่ทุกข์แนบแอบอิง เป็นบางสิ่งยากเข้าใจในเวลา รักยั่งยืนคืนสงัดรัดเศรียรเกล้า ไร้คนเฝ้าคอยพร่ำร่ำสรรหา ไร้สองเราซึ้งแสนสุขทุกเวลา ไร้เมฆาลอยล่องร้องบรรเลง ตามหายากแสนนักรักแสนหวาน แม้นงคราญสานฝันไม่หวั่นเกรง เป็นเพียงรักลมแล้งและวังเวง เกิดขึ้นเองด้วยเวลาค่าของใจ
878
1
0
หน้าส่วนตัว
