ปาดเหงื่ออีกครั้ง หลังเงยหน้า แล้วก้มลงอีกครา ดำนาต่อ ก่อนหันมองลูกชาย ที่ให้รอ บนคันนา หน้างอ เพราะหงอดิน อีกสองกำดำนา เสร็จแล้วลูก โถบุญปลูก ใจเย็น เป็นเหยื่อริ้น ทนหน่อยน่ะลูกรัก ได้พักกิน จะพาเจ้าออกจากถิ่น ที่เจ้ากลัว ชีวิตแม่ เกิดกับนา อยู่กับนา เห็นคุณค่า ของข้าว เท่าเหนือหัว คุ้นกลิ่นดิน ชินเลน เล่นใบบัว ตาเจ้ากลับ มืดมัว ไม่เห็นนา โถลูกแม่คอนกรีต มันรีดเจ้า จนลืมเงารากเง้าดั่งเจ้าว่า งานนาแม่เมื่อใด ไม่ค้างคา แม่จะไปก่นด่า...คอนกรีตมัน! เมื่อมองนา ปลาย ก.ย. 49
27 กันยายน 2549 16:35 น. - comment id 609648
อ่านแล้วคิดถึงแม่ คิดถึงท้องนา นานแล้วนะคะที่ไม่ได้ช่วยแม่ดำนา
28 กันยายน 2549 07:27 น. - comment id 609846
พ่อของลูกเป็นคนเมืองที่เรื่องรุ่ง ทุนนิยมเต็มพุงที่ยื่นย้วย ลูกของพ่อก็อยู่เมื่องที่ร่ำรวย ปู่ของลูกล้มป่วยอยู่กลางนา..... ลูกชาวนามาเยือนครับ
28 กันยายน 2549 12:15 น. - comment id 609949
เข้าถึงแก่นแท้เลยเชียว