วันนี้เป็น อะไร ก็ไม่รู้ จู่จู่ สมาธิ มันก็หาย ไม่รับรู้ เรื่องราว รอบข้างกาย ใครทักทาย เดินผ่าน ไม่เวะเวียน ตอนครูสอน หน้าห้อง ฟังไม่ออก เพื่อนคอยบอก ให้จด ให้ขีดเขียน เปิดผ่านตาม ทุกหน้า เวลาเรียน ทำเป็นเนียน ทั้งที่ใจ ไม่คิดตาม คงเป็นเพราะ ยิ้มเธอ ที่สดใส ความห่วงใย ทุกข์สุข ที่ไต่ถาม ในวันนี้ ฟ้าสด และงดงาม ก็เมื่อยาม ประดับ รับยิ้มเธอ แต่ขอนะ ยิ้มนี้ ที่สดใส อย่าให้ใคร มากนัก อย่าแอบเผลอ เก็บเอาไว้ ให้ฉัน ฝันละเมอ แม้ไม่เจอ รอยยิ้ม ยังพิมพ์ใจ