30 ตุลาคม 2550 20:48 น.
๏ สายลมหนาว, ดาวตก ๏
* * * * * * * * * * * * * * * *
๏ ณ. สายน้ำริมคลองนอนรองเสื่อ
ใต้เงาเรือนข้างฝั่งสั่นลมหนาว
มองดูฟ้าเดือนแรมแต้มดวงดาว
น้ำค้างพราวพื้นพรมลมพัดพาย
๏ แว่วลมเลงริ้วรายที่ชายป่า
สู่ธาราหยิกหยอกลอกเป็นสาย
คลื่นกระทบตบฉิวเบียดริ้วราย
แตกกระจายเป็นฟองข้างคลองดิน
๏ มวลพฤกษาชูช่อล้อลมเล่น
โอนอ่อนเอนโน้มกลีบจะจีบหิน
สายลมพัดปัดใบให้ได้ยิน
ไก่เถื่อนบินแว่วดังที่ฝั่งไพร
๏ มวลหมู่ดาวเคลื่อนคล้อยลอยไกลห่าง
แสงจางจางขอบฟ้ามาสดใส
น้ำค้างเย็นกลิ้งนอกรอบปลายใบ
พราวแสงไฟบนเรือนที่เยือนมา
๏ ว่ายามดึกคืนดื่นเลื่อนไปแล้ว
คงเดินแจวเข้านอนก่อนเถิดหนา
แก้วกาแฟเหลือทิ้งไว้ไกล้ชายคา
ด้วยเปลือกตาเริ่มปิดสนิทงัน
๙๙๙ สายลมหนาว, ดาวตก ๙๙๙
๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๐
* * * * * * * * * * * * * * * *
29 ตุลาคม 2550 12:20 น.
๏ สายลมหนาว, ดาวตก ๏
๏ ใจบางบางดวงในเพื่อไว้รัก
ปลดสลักมานานผ่านความเหงา
ลอยละล่องผ่านไปใครเก็บเอา
โปรดเถอะเจ้าอักษราบอกข้าที
๏ จะร้อยใจมอบให้ใครคนนั้น
ถ้าทุกข์พลันเคียงข้างมิร้างหนี
เป็นสายลมยามเธอร้อนตอนราตรี
แม้นาทีจะมาตรงหน้าเธอ
๏ เวลานี้ไม่เป็นเหมือนเช่นฝัน
ด้วยคืนวันเดียวดายคล้ายเสนอ
เป็นเพื่อนเฝ้าหารักทักไม่เจอ
คู่เสมอข้างกายรายตัวเอง
๏ คำว่า "รัก" เพียงรอพบประสบหน้า
รอเวลาเชยชิดมิคิดแฝง
ในมุมหนึ่งของใจไร้กำแพง
หวังเปลี่ยนแปลงนิยามตามสัมพันธ์
๙๙๙ สายลมหนาว, ดาวตก ๙๙๙
๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๐
25 ตุลาคม 2550 23:35 น.
๏ สายลมหนาว, ดาวตก ๏
* * * * * * * * * *
....๏ สายลมหนาวทักทายมาหลายหน
คิดถึงคนอยู่ไกลใจห่วงหา
ม่านราตรีแผ่รอบครอบดารา
เรไรมาร้องดังฟังวังเวง
....๏ หนาวสะท้านผ่านใจยิ่งให้หนาว
ครามองดาวกับจันทร์พลันข่มเหง
เคยหนุนตักนับก้อยร้อยบทเพลง
คืนนี้เกรงนั่งเฝ้าเหงาคนเดียว
...๏ แม้หมู่ดาวพราวเลิศกำเนิดแสง
แต่อ่อนแรงใจข้าหาไหนเหลียว
ยืนโต้ลมห่มผ้าเพียงผู้เดียว
แค่หลับเสี้ยวลืมมาน้ำตาคลอ
....๏ พื้นที่ว่างดาวน้อยที่ต้อยต่ำ
ไม่เลิศล้ำคำศักดิ์แต่รักหนอ
ถึงแดนไกลคนรักที่เฝ้ารอ
สายลมขอฝากไปให้คนดี
* * * * * * * * * * * *
๙๙๙ สายลมหนาว, ดาวตก ๙๙๙
๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๐
19 ตุลาคม 2550 18:00 น.
๏ สายลมหนาว, ดาวตก ๏
* * * * * * * * * *
๏ ถ้อยคำรักจะอ้อนฝากสลักจิต
แนบสนิทมิตรชิดไกล้ไว้เคียงฝัน
ฉาบน้ำผึ้งมาร้อยรักถักแสงจันทร์
หอมคืนวันคำแสนหวานซึ้งซาบใจ
๏ เพียงประสบมาพบรักประจักษ์เเจ้ง
นวลเนื้อแย้มนุ่มผ่องล้ำให้หวั่นไหว
พราวประกายสุกสว่างหลงรักใน
ยอดดวงใจมิมีปดพจมาลย์
๏ รอยยิ้มแย้มมิอิงแอบแนบภาษา
พจนาระรื่นถ้อยที่สร้อยหวาน
อุ่นกมลฝังในจิตสถิตย์นาน
แม้นเหมือนกาลที่สานต่อช่ออารมณ์
๏ แสนจะรักสลักกลอนที่อ่อนหวาน
อักษรกรานท์คงหลบซ่อนต้องสะสม
ฤาร่ายเวทย์ดลใจในคารม
ขอพร่างพรมลงมาทาบราบบทกลอน
* * * * * * * * * *
๙๙๙ สายลมหนาว, ดาวตก ๙๙๙
๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๐
หน้าส่วนตัว
1671
