11 ตุลาคม 2547 11:04 น.
ไอติมรสต้มยำ
เมื่อกันยายนที่ผ่านมา เรื่องราวต่างๆของเราเริ่มจางลง ทั้งๆที่ฉันพยายามที่จะไม่ให้มันจบ พยายามยื้อยุดทุกอย่างระหว่างสองเราเอาไว้ แต่เป็นเธอใช่ไหมที่เริ่มห่างเหิน ตั้งแต่เดือนสิงหาคมแล้ว จนในทีสุด ฉันก็ยอมให้มันจบลง
ต้นเดือนกันยายน ฉันไม่สบายจนต้องเข้าโรงพยาบาล ตอนนั้นเธอไปราชการต่างจังหวัด ฉันโทรบอกเธอว่าฉันไม่สบาย ตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาล ตลอดระยะเวลาที่นอนอยู่ที่นั้น เธอไม่เคยโทรหาฉันเลย จนฉันออกจากโรงพยาบาลกลับไปรักษาตัวต่อที่บ้าน ก็ไม่มีแม้เสียงโทรศัพท์จากเธอเลย เมื่อฉันหายดี ฉันจึงคิดได้ว่า เรื่องของเรามันคงมาถึงจุดแตกหักแล้ว เมื่อฉันจะเป็นจะตายขนาดนี้ แต่เธอกลับไม่ใยดีไม่แยแส แล้วฉันยังต้องรั้งเธอไว้เพื่ออะไรอีกล่ะ
หลังจากวันนั้น ฉันไม่เคยโทรหาเธออีกเลย แต่ไม่น่าเชื่อนะ ในระยะเวลาแค่เดือนกว่า ณ วันนี้ เธอโทรมาหาฉัน โทรมาพูดคุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนเธอไม่ได้ไปไหน เหมือนเรื่องของเรายังไม่จบ เธอไม่ได้พูดว่า เรากลับมารักกันอีกครั้งหรอกนะ แต่เธอไม่พูดอะไรนอกจากกลับมาโทรหากันวันละ 3 ครั้งหลังอาหารเหมือนเดิม แต่เธอรู้มั๊ย ว่าตอนนี้ อะไรๆมันไม่เหมือนเดิมแล้ว ฉันเปลี่ยนไปแล้ว ถึงแม้ตอนนี้ฉันยังไม่มีใครมาแทนที่เธอ แต่ฉันก็คงไม่สามารถกลับไปรักเธอได้อย่างเดิม เพราะฉันเป็นคนใหม่ ที่มีการพัฒนาในเรื่องของหัวใจ
ฉันอยากจะบอกเธอว่า ฉันไม่ใช่ของตายของเธอ ที่คิดจะกลับมาเมื่อไหร่ก็มา อยากจะไปเมื่อไหร่ก็ไป ฉันเคยบอกเธอว่า เมื่อไหร่ที่เธอเหนื่อยในชีวิตขอให้คิดถึงฉันเป็นคนแรก แต่ตอนนี้ฉันว่าเมื่อใดก็ตามที่เธอมีทุกข์หรือเหนื่อยในชีวิต ไม่ต้องคิดถึงฉันเลย คงจะดีที่สุด เพราะคนอย่างเธอไม่เคยมีความจริงใจให้ใครเลย เธอไม่เคยรักใครจริง นอกจากตัวเธอเอง
ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้เรียนรู้อีกบทเรียนหนึ่งของชีวิต
8 ตุลาคม 2547 16:14 น.
ไอติมรสต้มยำ
ในยามที่เราเหนื่อยกับการต่อสู้ชีวิต
คงจะดี...ถ้ามีใครสักคนอยู่ข้างๆ
คอยปลอบขวัญ...ให้กำลังใจ
ให้เราได้มีแรงสู้ต่อไป
แต่...ถ้าเราไม่มีใครในวันนั้นของชีวิตล่ะ
เราจะทำยังไง
คำตอบสุดท้ายที่ถูกต้องที่สุด
คนที่จะอยู่ข้างๆเราตลอดเวลา
ไม่ว่าในยามสุขหรือทุกข์ คือ
ตัวเราเอง...นั่นแหล่ะ
จงอย่าหวังให้ใครมาซับน้ำตา
จงอย่าคิดให้ใครมาห่วง
อย่ารอให้ใครมาสนใจ
ทุกอย่างในชีวิตของเรา...เป็นของเรา
เราต้องดูแลตัวเองให้ดี
เมื่อเหนื่อย...เมื่อท้อ...อ่อนแรง
เราต้องหยุดพัก อยู่กับตัวเองให้นานที่สุด
ทำความเข้าใจกับตัวเอง
แล้ว เราอาจจะได้คำตอบและหนทางใหม่ๆกับชีวิต
ด้วยตัวของเราเอง
หน้าส่วนตัว
1876
