8 พฤศจิกายน 2547 13:01 น.
ไอติมรสต้มยำ
เมื่อถึงวันนี้วันที่ฉันต้องลาไกล
ต้องกลับไปสู่ถิ่นฐานบ้านที่เกิดมา
ขอร้องเพื่อนพ้องอย่าทำให้มีน้ำตา
เพราะว่าฉันไปเพื่อสิ่งที่ดีของชิวิต
คงไม่ได้แต่งกลอนไพเราะให้อ่าน
คงไม่ได้ทำงานที่สบายในออฟฟิต
คงไม่ได้เห็นหรือต้องทนกับรถติด
คงไม่ได้คิดปวดหัวเรื่องเงินทอง
แต่ใจจริงฉันไม่อยากจะไปหรอกนะ
แต่เพราะว่าครอบครัวนั้นร้องขอ
อยู่กรุงเทพฯเงินเดือนไม่เคยพอ
ต้องหน้างอขอยืมใครต่อใคร
กลับไปบ้านเพราะพ่อแม่ยังรออยู่
หมดแรงสู้ยังคงมีคนคอยปลอบขวัญ
เผื่อที่บ้านจะมีอะไรดีกว่าปัจจุบัน
เพราะอย่างน้อยฉันก็ยังมีคนที่รักฉันจริง
จะกลับไปอยู่บ้านเกิด เพราะเกิดสำนึกรักขึ้นมาเมื่อไม่นาน
แต่ก็ไม่รู้จะอยู่ได้นานหรือเปล่า กลัวจะเบื่อสภาพแวดล้อม(ทางใจ)
กลัวจังเลย
5 พฤศจิกายน 2547 09:35 น.
ไอติมรสต้มยำ
วันนี้เธอเจ็บกลับมาใช่ไหม
ไม่เป็นไรคนดี...ฉันจะรักษา
เรื่องแค่นี้คงไม่ต้องใช้หยูกยา
ไม่มีปัญหาถ้าเธอมีฉันอยู่ทั้งคน
เดี๋ยวฉันจะรักษาให้หาย
ฉันไม่ได้คิดร้าย..เธอไม่ต้องสับสน
ฉันจะทำให้เธอลืมใครอีกคน
ที่เขาทำให้เธอต้องหม่นเศร้าร้าวรวดใจ
อย่าคิดอะไรมากไปเลยคนดี
ฉันไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือคิดร้าย
แค่ไม่อยากเห็นใครต้องร้องไห้ฟูมฟาย
กับใครคนหนึ่งที่ใจร้ายทำร้ายเธอ
นิ่งซะนะคนดีอย่าร้องไห้
อยากเป็นคนเช็ดน้ำตาทุกครั้งที่เธอเดียวดาย
4 พฤศจิกายน 2547 11:08 น.
ไอติมรสต้มยำ
เธอเคยรักฉันบ้างไหม
เคยมีฉันอยู่ในใจบ้างหรือเปล่า
เคยคิดอยากจะมีฉันเป็นเงา
ติดตามเธอแทนเขาบ้างไหม
เธอเคยคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า
เมื่อเธอเศร้าฉันขอปลอบใจ...เธอได้ไหม
ไม่หรอกนะ..ฉันไม่ได้ต้องการอะไร
แค่อยากอยู่ใกล้...ปลอบใจเธอ...เพียงเท่านั้น
ลืมเขาไม่ได้นั่นไม่ใช่ปัญหา
ทุกอย่างต้องใช้เวลาฉันพอรู้
แต่ขอบอก...ว่าเธอยังมีฉันอยู่
ฉันพร้อมจะอยู่ข้างเธอ...เมื่อเธอต้องการ
4 พฤศจิกายน 2547 10:58 น.
ไอติมรสต้มยำ
ฉันเป็นเพียงคนที่รักเธอ
แต่ไม่ใช่คนที่เธออยากจะรัก
ฉันแค่อยากจะเป็นที่พิงพัก
ทั้งๆที่เธอไม่อยากจะพักพิง
ฉันเป็นแค่คนที่มีรักจริง
แต่เธอกลับทิ้งรักของฉันไป
ฉันอยากเป็นคนที่สำคัญ
แต่เธอนั้นไม่เคยเห็น
อยากเข้าไปในใจเธอช่างยากเย็น
เพราะรักของเธอ...มีกำแพง
ฉันไม่อาจแทนที่เขา
ความปวดร้าวนี้รับไม่ไหว
ฉันไม่อาจเป็นคนของใจ
จึงขอตัดใจ...ไกลจากเธอ
3 พฤศจิกายน 2547 16:46 น.
ไอติมรสต้มยำ
ไม่ได้คิดอยากจะเลิกรา
เพียงแต่ว่าใจไม่อยากจะหวัง
เพราะมองเธอแล้วเหมือนกับคนที่ไม่จริงจัง
ความรักของเธอคงไม่จีรังและยั่งยืน
ฉันเลยต้องขอถอนตัวก่อนที่จะสาย
เมื่อเธอไม่ได้รักกันก็ไม่อยากให้ทนฝืน
คบกันต่อไปคงไม่พ้นต้องเจ็บช้ำกล้ำกลืน
พอเถอะ...ฉันขอคืนรักนี้ให้เธอไป
ให้เธอได้ไปพบกันใครที่เธอตามหา
เขาคงไม่อยู่ไกลเกินขอบฟ้าใช่ไหม
ฉันเอาใจช่วยขอให้ได้พบกันไวไว
และขอให้เธอรักกันชั่วนิรันด์กาล
อย่าห่วงฉันว่าจะจากไปไหน
ฉันเองก็คงจะออกตามหาฝัน
ฉันเองก็จะวิ่งตามเธอให้ทัน
เรามาแข่งกันใครจะตามหาฝัน...เจอก่อนใคร
หน้าส่วนตัว
1025
