22 พฤศจิกายน 2547 12:50 น.
ไอติมรสต้มยำ
ฉันไม่ใช่คนของใจ
ไม่เป็นไร...ฉันไม่ว่า
ฉันอาจเป็นแค่คั่นเวลา
ฉันก็ไม่ว่า...เพราะเต็มใจ
ฉันอาจเป็นคนนอกสายตา
ก็ไม่ว่า...เพราะทนได้
ฉันอาจไม่เคยอยู่ในหัวใจ
ไม่เป็นไร...ฉันรับได้...เพราะรักเธอ
ฉันอาจเป็นคนไม่สำคัญ
ก็ไม่ว่ากัน...รู้ตัวเสมอ
ฉันอาจเป็นแค่ใครที่รักเธอ
ก็ยินดีเสมอ...แค่ได้รักเธอก็พอใจ
ความรักของฉันที่มี
มองให้ดี..ไม่สำคัญแต่มันยิ่งใหญ่
ความรักของฉันที่ให้เธอไป
ไม่ต้องการอะไร...เพราะเต็มใจให้เธอ
18 พฤศจิกายน 2547 10:43 น.
ไอติมรสต้มยำ
เมื่อใจไม่อยากจะจำ
เรื่องทีทำให้เจ็บ
เมื่อใจไม่อยากจะเก็บ
เรื่องที่เจ็บแล้วต้องจำ
เมื่อใจไม่อยากทน
กับคนที่ทำให้ช้ำ
เมื่อใจไม่อยากโดนกระทำ
ก็ต้องจำต้องเก็บ
บางสิ่งในชีวิตไม่ควรจำ
ถ้ามันทำให้เจ็บ
บางสิ่งในชีวิตก็ควรจะเก็บ
ถ้าเป็นความเจ็บที่น่าจำ
Something in my life
กลอนบทสุดท้ายไม่ได้แต่งเองหรอกนะ จำมาจากหนังสือ
The boy ตั้งแต่ตอนเรียน ม.ต้นโน่น ไม่เคยลืม
17 พฤศจิกายน 2547 13:34 น.
ไอติมรสต้มยำ
ห่วงใย ห่วงหา ห่วงใคร
ห่วงทำไม ห่วงแล้ว เขาไม่สน
ห่วงใย ห่วงไป ใครทุกข์ทน
ห่วงคน ไม่มีใจ ห่วงทำไม
ห่วงเขา เขาห่วง เราหรือ
เราห่วงหวงเขา ด้วยเหตุไหน
ห่วงเขา เขาทำ เราช้ำใจ
แล้วจะไป ห่วงทำไม ให้ใจตรม
เลิกหวง ห่วงเขา จะได้ไหม
ห่วงแล้ว มีอะไร ให้สุขสม
ห่วงแล้ว มีอะไร ให้ชื่นชม
ห่วงแล้ว ระทม อยู่คนเดียว
ห่วงพ่อ ห่วงแม่ เราดีกว่าเนอะ ห่วงใครก็ไม่รู้ บ้าจัง
16 พฤศจิกายน 2547 16:23 น.
ไอติมรสต้มยำ
เมื่อไม่รักหมดใจฉันไม่ว่า
ไม่ถือสาไม่โกรธโทษสิ่งไหน
เมื่อไม่รักก็ไม่รู้จะทำไง
ที่ทำได้คือทำใจให้ลืมเธอ
แต่วันนี้มีน้ำตาไหลอาบแก้ม
ทำยิ้มแย้มให้เธอสุขอยู่เสมอ
อาจเกลื่อนกลบรบรอยเจ็บที่ได้เจอ
เพื่อให้เธอเข้าใจฉันยินดี
ทำเข้มแข็งแสร้งท่าว่าไม่เจ็บ
น้ำตาเล็ดน้ำตาไหลไม่ถอยหนี
จะยืนยิ้มส่งไปให้คนดี
ให้เธอมีความสุขใจก่อนไกลกัน
16 พฤศจิกายน 2547 10:40 น.
ไอติมรสต้มยำ
ปล่อยให้เรื่องของเราเป็นแค่ความทรงจำ
ดีกว่าให้มันคอยกระทำเราอยู่อย่างนี้
ไม่รักกันแล้วก็น่าจะจบกันได้ด้วยดี
เหนี่ยวรั้งกันไว้อย่างนี้ไม่มีดีอะไร
เมื่อเธอไม่ได้รักฉันดั่งวันที่ผ่านมา
จะเสียเวลาคบกันต่อไปถึงไหน
เมื่อเธอไม่รักกันมันก็เจ็บแทบขาดใจ
แล้วทำไมไม่ปล่อยให้ฉันไปตามทาง
อย่าเจอหน้า อย่าไถ่ถาม อย่าตามหา
ที่ผ่านมาไม่จำเป็นต้องสะสาง
จากนี้วันนี้ฉันขอเดินคนละทาง
อาจอ้างว้างเดียวดายแต่คงไม่ตายหรอกเธอ
เจ็บซ้ำย้ำแผลเจ็บลึก
รู้สึกได้ทุกครั้งที่ใจมันเผลอ
ต่อไปนี้จะพยายามไม่คิดเรื่องของเธอ
หากพบเจอฉันกลางทางอย่าทักกัน
อย่าตอกย้ำให้ใจเจ็บไปกว่านี้
ได้โปรดเถอะคนดีนึกว่าสงสารฉัน
ไม่รักไม่ว่าอย่ามาทรมานกัน
โปรดลังหันกลับไปให้ไกลจากสายตา
*****ขออวยพรให้รักครั้งใหม่ของเธอ
ให้มีสุขเสมอนะคนดี*********
หน้าส่วนตัว
950
