25 กุมภาพันธ์ 2550 14:08 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่อยากลืมตาตื่น
ถ้าการนอนหลับในทุกค่ำคืนมีเธอชิดใกล้
ขอแค่ฝันที่เราจะมีกันเรื่อยไป
ขอหลับตาไม่รับรู้เรื่องใดๆในโลกความเป็นจริง
--------------------------------------------------------
อยากจะหยุดแค่ฉันรักเธอ
เรื่องจริงที่ต้องเจอไม่ขอรับรู้ทุกสิ่ง
ขอกอดเธอในฝันที่เธออยู่ข้างฉันจริงๆ
ตื่นมาแล้วถูกทอดทิ้งจะอยู่ในโลกของความจริงเพื่ออะไร
----------------------------------------------------------------
อยากจะกอดเธอไว้นาน-นาน
หลับตาอยุ่ในฝันตลอดไปนั้นจะได้ไหม
ความจริงที่ปวดร้าวไม่มีเธอข้างกาย
หลับตาฝันเมื่อไรฉันก็ไม่เดียวดาย...เพราะมีเธอ
นานๆแวะมาทีวันนี้เลยแต่งได้เยอะหน่อย
แล้วว่างๆจากงานจะมาแต่งใหม่นะจ๊ะ
คิดถึงทุกๆคน
บายๆ
25 กุมภาพันธ์ 2550 14:03 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่รู้เธอยังมองหาใคร
คนใกล้ตัวที่เคยชิดใกล้ทำไมมองไม่เห็น
คนข้างๆนี่ไงที่รักเธอมานานทุกเช้าเย็น
เธอมองข้ามไม่เห็นกลับมัวมองใคร
คนใกล้ไม่เอื้อมมือคว้า
คนไกลตามัวไปรอรักจากเขาอยุ่ได้
คนที่รักเธอเธอกลับไม่รักไม่ใส่ใจ
คนอยู่ไมยอมห่วงใยแต่ไปห่วงหาใครกัน
อยุ่ตรงหน้าเธอนี่ไง
สบตากันสักนิดได้ไหมแล้วจะรับรุ้ถึงความรู้สึกของฉัน
ความรักที่เก็บไว้มันล้นจนอยากจะเอ่ยปากบอกกัน
ติดที่เธอเท่านั้นที่ในทุกคืนวัน..ได้แต่มองข้ามไป
25 กุมภาพันธ์ 2550 12:52 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เธออย่ามาทวงถามความรัก
เมื่อวันวานไม่แน่นหนักเอาความรักฉันไปทิ้งไว้ไหน
กลับมาวันนี้จะมาทวงคืนมันสายไป
ความรักที่เคยให้เธอใช่ไหมที่ทิ้งขว้างมัน
.............................................................................
กลับไปเถอะนะคนดี
แล้วลืมว่าเคยรู้สึกดีๆระหว่างเธอกับฉัน
แค่คนเคยรักที่วันนี้แปลกหน้าต่อกัน
ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงคนนั้นที่ทุ่มเทเชื่อมั่นในรักกับเธอ
.................................................................................
วันนี้ไม่มีฉันคนเก่า
ที่ยังโง่งมงายในการรักเธออยุ่เสมอ
ความเจ็บปวดมันสอนให้ฉันเลิกรากับสิ่งที่ต้องเจอ
ประสบการณ์จากเธอก็สอนให้...กลับมาดูแลหัวใจตัวเอง
25 กุมภาพันธ์ 2550 10:02 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
บ่อยครั้งที่บอกเธอทางสายตา
แสดงออกทุกคราว่ารักเธอแค่ไหน
บ่อยครั้งที่การกระทำบ่งบอกว่ารู้สึกอย่างไร
แต่ดูเหมือนเธอไม่ใส่ใจไม่เคยรับรู้มัน
รู้สึกบ้างไหมคนดี
กับกิริยาท่าทีที่ฉันทำไปแบบนั้น
มันแสดงออกว่ารักเธอ..ดูไม่ออกหรือไงกัน
หรือรุ้แล้วแกล้งไม่รับรุ้อาการเหล่านั้นไม่ใส่ใจ
อย่าปล่อยให้ฉันเดา
เรื่องราวระหว่างเรายิ่งคิดยิ่งหวั่นไหว
ถ้าเธอรุ้แต่ไม่อยากรับก็ช่วยบอกให้ฉันตัดใจ
อย่าเงียบแล้วยังเหมือนเดิมต่อไป..ให้ฉันคิดไปเอง
25 กุมภาพันธ์ 2550 09:17 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
แต่ก่อนนั้นเคยเชื่อในรักแท้
ไม่มีใครสักคนมาดูแลในยามอ่อนไหว
กี่ครั้งที่รักคนอื่นอย่างจริงใจ
ผลตอบแทนที่ได้ไม่มีความจริงจังกลับมา
แต่วันนี้ที่เราได้รักกัน
เธอทำให้ความไหวหวั่นในวันวานที่เคยอ่อนล้า
มีเธอคลายเหงาเป็นคนเคียงข้างในวันปวดร้าวมีน้ำตา
มีเธอคนดีคอยห่วงหาและห่วงใย
มันเป็นพรหมลิขิตหรือเปล่า
ผู้คนมากมายแต่เรายังพบและมารักกันได้
เรื่องมหัศจรรย์ที่เราสองคนจะใจตรงใจ
เธอเชื่อไหมว่าฟ้าส่งเราให้...มาคู่กัน