28 กันยายน 2549 18:01 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันก็ไม่รู้ความรู้สึกตัวเองนัก
อาการแบบนี้เขาเรียกว่ารักได้ไหม
ใจเต้นทุกครั้งที่เห็นเธอเดินผ่านไป
หวั่นไหวแค่เธอส่งยิ้มให้มา
นั่งใจลอยๆฝันเพ้อไปไกล
รู้ตัวว่าไม่พอใจเวลาเธอมีใครเข้ามาหา
ต้องหลบไม่สนใจทุกครั้งที่เธอสบตา
แต่ในใจมันสั่นทุกเวลาที่เจอกัน
แบนี้เรียกว่ารักได้หรือเปล่า
ก็เธอน่ะมาทำให้คนเหงารู้สึกไหวหวั่น
คือความรักใช่ไหมเพราะฉันก็ไม่เคยมีใครเหมือนกัน
ที่รู้ๆคือมีเธอเท่านั้น..ที่ทำฉันใจเต้นแรง
27 กันยายน 2549 18:05 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เป็นแค่ใครที่เธอไม่เคยซึ้ง
ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่มีความหมาย
เป็นคนผ่านตาที่ไม่เคยมีคุณค่ากับหัวใจ
วันนี้ฉันจะจากไปทำไมต้องฉุดรั้งกัน
เกิดเสียดายขึ้นมาหรือคนดี
คิดไม่ถึงล่ะสิ่ว่าคำพูดนี้จะหลุดจากปากของตายอย่างฉัน
ถึงรักเธอมากแต่เธอไม่แคร์ฉันก็ท้อเหมือนกัน
สิ่งที่ดีคือจบกันฉันคงต้องตัดใจ
ฉันจะจำส่วนน้อยที่เธอเคยดี
ฉันจะลืมหลายคำพูดไม่ดีที่เธอเคยให้
ฉันจะจำว่าครั้งหนึ่งเคยรักเธอหมดใจ
และที่เธอไม่เคยรักก็จะจำไว้...ปลอบใจตัวเอง
26 กันยายน 2549 17:19 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ที่เธอเห็นคือผู้หญิงไม่อ่อนหวาน
บางทีอาจทำตัวน่ารำคาญจนเกินรับไหว
พูดจาห้วนๆดื้อรั้นก็ฉันมันคนเอาแต่ใจ
เหนื่อยใช่ไหมที่เราคบกันคนดี
เข้มแข็งแค่ไหนก็ผู้หญิงคนหนึ่ง
อาจไม่เคยทำตัวลึกซึ้งกับเธอเต็มที่
แต่ทีไม่เคยลดลงคือความรักที่ฉันมี
สิ่งเดียวของหัวใจนี้ที่มีแค่เธอ
อาจไม่เคยส่งข้อความหวานๆ
แต่ความห่วงใยจะส่งผ่านไปถึงเธอเสมอ
จะร้าย จะห้าวแค่ไหนแต่หัวใจก็รักเธอ
คนเดิม ที่อยู่ในใจเสมอ..เธอคนเดียว
25 กันยายน 2549 15:19 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
อยากจะบอกคำว่ารักให้เธอรู้
ไม่ใช่คนเจ้าชู้ที่จะรักใครง่ายๆ
อาจมีมองคนอื่นบ้างก็ไม่ได้คิดอะไร
ถึงยังไงคนที่นั่งในใจก็เป็นเธอเหมือนเดิม
ไม่เคยลดลงหรอกนะความรัก
แต่นับวันมันจะมากและยิ่งเพิ่ม
ความห่วงใย ผูกพันยังต่อเติม
ยังเป็นคนเดิม...คนนี้ที่รักเธอ
อาจไม่ค่อยคล้องเท่าไรแบบว่าง่วงนอน
ไปนอนก่อนนะแล้วจะมาแต่งใหม่จ้า
24 กันยายน 2549 14:02 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ผ่านชีวิตมามากมาย
แต่หัวใจไยไม่ยอมหยุดพัก
ยังคงเดินตามทางเดินแห่งรัก
แต่ยังไม่เจอที่พิงพักในวันที่เหงาใจ
ฉันเหมือนนกที่บินอย่างอ่อนล้า
ไม่มีที่พึ่งพาในวันหวั่นไหว
อยู่คนเดียวจ้องตากับความเหงาอยู่ร่ำไป
แค่หวังว่าไม่นานคงมีใคร...ที่เกิดมาเพื่อเรา