3 มีนาคม 2549 09:13 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
มีดินสอไว้เขียนเรื่องราวที่ผ่านมา
สมุดเล่มหนากับความรู้สึกที่เก็บเอาไว้
ดินสอเริ่มสั้นเมื่อความรักนั้นไม่อาจบอกไป
ได้แต่เขียนความห่วงใยลงในสมุดทุกวัน
คำว่ารักมันมากจนเอ่อล้น
อยากให้เธอได้ค้น พบความรู้สึกของฉัน
สมุดหนาขึ้นทุกทีดินสอสั้นลงทุกวัน
เขียนมันอยู่อย่างนั้น....สั้นๆ...รักเธอ
3 มีนาคม 2549 09:09 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันอาจดูไม่ค่อยอ่อนหวาน
แต่ความอ่อนโยนของเธอนั้นทำอ่อนไหว
บ่อยครั้งที่ทำตัวเอาแต่ใจ
เคยเบื่อกันบ้างไหมที่คบกันมา
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเยบร้อย
ซ้ำยังคอยขี้หึงคอยโทรหา
เธออยู่ไหนกับใครต้องเชคตลอดเวลา
ไม่สบอารมณ์ขึ้นมาก็อาละวาดทุกที
อย่าเพิ่งหยุดรักฉันเลยนะ
เพราะรักเธอมากกว่าหัวใจของฉันนี้
กลัวเธอไปมีใครแล้วไม่ไยดี
เพราะเธอคือคนสำคัญที่ฉันมี
...คนเดียวจริงๆ
2 มีนาคม 2549 18:10 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
คนใกล้ไม่เคยมองเห็นคุณค่า
ไปเพ้อหาคนทำให้หัวใจร้าว
คนตรงนี้ทำดีก็สูญเปล่า
ไม่เคยเข้าไปอยู่ข้างในใจ
เขารับรู้หรือเปล่ารักของเธอ
แล้วเธอเองเคยเห็นความรักฉันบ้างไหม
มองข้ามกันเสมอได้แต่น้อยใจ
ทำไมต้องไปรักคนที่เขาไม่แคร์
ยากที่หยุดหัวใจ
รู้ว่าเขาไม่มีใจไม่แยแส
ยังคอยรักยังหวังว่าเขาจะแคร์
พอเถอะนะเอาหัวใจกลับมาดูแล..ตัวเองซะที
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีหัวเลย คิดกลอนไม่ค่อยออก