8 ธันวาคม 2549 08:54 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เพราะเธอไม่มีใครในวันนั้น
จึงเลือกฉันเพื่อแก้เหงาเพื่อแทนที่
อยุ่ด้วยกันคิดถึงใครหรือคนดี
สบตาฉันทีเห้นไหมความเจ็บปวดข้างใน
............................................................
เป็นเพียงคนฆ่าเวลา
รอเขาคนของเธอกลับมาฉันก็หมดความหมาย
คนของความเหงาบทสรุปก็คือความเดียวดาย
สุดท้ายก็นั่งร้องไห้..เพียงลำพัง
7 ธันวาคม 2549 17:29 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ที่ฉันแสดงอาหารหยิ่ง-หยิ่ง
เจอคนไม่รักจริงคงใจอ่อนไม่ได้
กับคนโลเลวันนี้หัวใจขอปิดตาย
เจอคนดีเมื่อไรคงเปิดใจสักวัน
อยู่คนเดี่ยวมันเหงาเข้าใจ
แต่ดีกว่าอยู่กับคนใจร้ายไม่ใช่ในฝัน
อยุ่คนเดียวมันเหงาดีในแต่ละวัน
เจอคนดีเมื่อไรจะเปิดประตุทักทายรักนั้น...แน่นอน
7 ธันวาคม 2549 07:51 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เพราะฉันที่อาจรู้ตัวช้า
ทำหัวใจเธออ่อนล้าและหวั่นไหว
รู้ตัวว่าเธอรักยังไม่คิดใส่ใจ
คิดว่าเธอคือของตายที่ยังไงก็ไม่ทิ้งกัน
เจ็บไหมล่ะหัวใจ
วันนี้ข้างกายไม่มีเธอนั้น
เพราะฉันไม่เปิดใจเธอเลยหมดเวลาที่จะรอกัน
สายเกินไปที่จะขอความรักจากเธอนั้น...กลับคืน
4 ธันวาคม 2549 18:01 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เรื่องธรรมดาที่ฉันจะคิดถึงเธอ
ตื่นขึ้นมาไม่เจอก็ยังห่วงหา
อยุ่สบายดีไหมคนไกลตา
ห่มผ้าหนาๆกลัวคนไกลตาจะไม่สบาย
คิดถึงฉันบ้างไหมคนดี
ความห่วงใยจากคนทางนี้ยังส่งไปไม่ขาดสาย
หรือฉันคิดถึงแค่ฝ่ายเดียวแสนเดียวดาย
หวังว่าเธอคงไม่ห่างหายเพราะเราไกลกัน
ตื่นตอนเช้าคิดถึงฉันบ้างไหม
ก่อนนอนมีฉันไหมในฝันเธอนั่น
คนทางนี้คิดถึงเธอทุกวัน
รอเวลาเราพบกัน..สักวันหนึ่ง
3 ธันวาคม 2549 11:28 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
นอนนับดาวใต้ฟ้าผืนเดียวกัน
แสงสว่างของพระจันทร์ส่งไปถึงเธอไหม
สายลมเย็นๆพัดโชยให้สุขใจ
อากาศหนาวแบบนี้เธอกอดใครเมื่อคิดถึงกัน
....................................................................
ห่างไกลกันคนละซีกฟ้า
แต่ความคิดถึงยังลอยมาในห้วงฝัน
คืนเหงาคนเหงามานั่งมองดาวพร้อมกัน
กระซิบฝากสายลมไปบอกเธอคนรักของฉัน
ว่า..ฝันดี..