22 เมษายน 2548 08:42 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
หากวันนั้นเราเปิดใจพูดกัน
ว่าความผูกพันมันเกินกว่านี้
เพราะฉันไม่รู้ว่าเธอสนใจไยดี
และคำว่า..รัก..คำนี้นเองก็ไม่เคยบอกใคร
หากวันนั้นได้รู้ว่าเราใจตรงกัน
วันนี้หัวใจคงไม่ร้าวรานหวั่นไหว
เพราะเธอไม่เคยถามและฉันไม่เคยบอกออกไป
วันนี้ความรักที่เราเก็บไว้...จึงเป็นได้
เพียงความทรงจำ
21 เมษายน 2548 18:34 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่ได้หยิ่งหรือปิดกั้นตัวเองจากใคร
ไม่ได้ก่อกำแพงไม่ต้อนรับใครก็เปล่าทั้งนั้น
แต่หัวใจมันบอกให้พักรักษาอาการ
เคยเสียใจเมื่อวันวานยังไม่หายดี
อยู่คนเดียวมันเหงาก็เข้าใจ
แต่ก็ดีสบายใจอยู่กับตัวเองแบบนี้
ปล่อยให้คนใจร้ายเข้ามาคงไม่ดี
ประตูหัวใจจะเปิดอีกทีเมื่อคนดีๆเข้ามา
อยุ่คนเดียวมันคงไม่เหงาเท่าไร
และคงไม่วุ่นวายอะไรนักหนา
ถ้าจะมีรักอีกทีขอคนดๆมาซับน้ำตา
อยู่คนเดียวเหว่ว้า..แต่คงดีกว่า
เสียน้ำตาเพราะคนหลายใจ
เพลง.เหงา..เข้าใจ ของพี่ปานชอบมากๆๆๆค่ะเลยมาแต่งกลอนตรงกับชีวิตจริงๆ
สำหรับคนเหงา..เข้าใจทุกๆคนจ้า
21 เมษายน 2548 18:26 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เธอรักใครไม่จำเป็นต้องบอก
ไม่อยากรู้หรอว่าเธอชอบผู้หญิงแบบไหน
อย่ามาพูดถึงเรื่องของคนอื่นให้รำคาญใจ
จะไปรัก-ชอบใครก็เรื่องของเธอ
คนใกล้ตัวเคยสังเกตบ้างหรือเปล่า
คนข้างๆที่เขาแอบรักอยู่เสมอ
ยังมาชื่นชมคนนั้นในฝันของเธอ
ความรู้สึกของฉันทำไมเธอ...ไม่รับรู้สักที
..ตาทึ่มๆๆๆๆๆๆ
21 เมษายน 2548 14:50 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่เคยต้องการความหวังดี
ทำร้ายกันขนาดนี้ฉันควรอภัยไหม
ไม่ต้องการความสงสารจากใครๆ
เมื่อไม่รักไม่มีใจไม่ต้องคบกัน
เก็บกลับไปเถอะความหวังดี
ไม่ต้องมามอบสิ่งนี้ให้ฉัน
แค่ต้องการหัวใจถ้าไม่ได้ก็เลิกกัน
ความสงสารที่เธอจะให้นั้น..บอกเลยไม่เคยต้องการ...
ขอบใจ
19 เมษายน 2548 18:51 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ขอบใจกับความรักที่เธอมีให้
แต่วันนี้หัวใจฉันยังอ่อนล้า
ขอบใจที่คอยห่วงใยกันเสมอมา
แต่หัวใจมันยังไม่กล้าที่จะรักใคร
เธอรู้ใช่ไหมคนดี
ว่าอดีตของคนคนนี้เจ็บปวดแค่ไหน
ไม่อยากมีรักให้ร้าวหัวใจ
ไม่อยากรักใครให้เจ็บอย่างวันวาน
ขอบใจที่เธอยังแคร์
คอยใส่ใจดูแลผู้หญิงแบบฉัน
แต่วันนี้ขอพักรักษาอาการ
ให้ความเจ็บปวดในวันวานมันทุเลา
บทกลอนบทนี้ขอมอบให้คนคนหนึ่ง..ขอบคุณนะคะที่ดูแลกันมาเสมอ
นายคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา