10 กุมภาพันธ์ 2548 18:54 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ทำไมต้องคอยพูดทำร้ายใจ
เหน็บแนมประชดให้ฉันได้น้อยใจอยู่ทุกครั้ง
ฉันก็รู้ตัวว่าบางทีก็ไม่ค่อยสนใจฟัง
เธอจะขอร้องอะไรหลายครั้งก็ทำไม่ไยดี
รู้ว่าเธอเองก็ไม่พอใจ
กับนิสัยเอาแต่ใจตัวเองแบบนนี้
เธอเลยประชดประชันที่ฉันทำตัวไม่ดี
รู้หรือเปล่าคนดีว่าฉันก็เสียใจ
โกรธฉันก็ได้ไม่เคยว่า
แต่อย่าไม่มีฉันในสายตามันทนไม่ไหว
เจ็บนะถ้ารู้ว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่ในหัวใจ
ถึงฉันจะร้ายยังไง...ก็เจ็บได้ร้องไห้เป็น
9 กุมภาพันธ์ 2548 10:48 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
กระดาษทีไม่มีสีสัน
ไม่มีเรื่องราวมาแต่งเติมความหมาย
แค่กระดาษสีขาวแล้วแต่จะเขียนอะไรลงไป
ไม่พอใจก็ลบทิ้งไม่มีสิ่งให้จดจำ
9 กุมภาพันธ์ 2548 10:45 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันก็แค่เพื่อนคนหนึ่ง
ที่เธอไม่เคยคิดลึกซึ้งมากกว่านี้ใช่ไหม
แค่คนที่เธออยากพูดคุยแล้วผ่านไป
ไม่ได้มีความหมายอะไรในสายตา
ฉันเองก็จะหยุดความสัมพันธ์
ไม่อยากฉุดรั้งเธอไว้ให้เกิดปัญหา
บอกรักไม่ได้กลัวเธอไม่ยอมรักกลับมา
ต้องทนเก็บรักข้างเดียวที่เหว่ว้าเพียงลำพัง
แค่ทุกวันได้พูดคุยกับเธอ
ไม่บอกว่ารักเธอเพราะรู้ไม่มีหวัง
เธอจะรักคนอื่นไหมก็ไม่อยากฟัง
แค่วันนี้ได้มีเธอใกล้ๆเป็นเพือนฉัน...ก็พอ
9 กุมภาพันธ์ 2548 10:41 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เพราะหัวใจต้องการคนดูแล
อยากให้เธอมาคอยแคร์ในยามที่หวั่นไหว
แค่อยากมีคนคอยคิดถึงเวลาที่ห่างไกล
ตื่นตอนเช้าก็โทรมาทักมายในทุกวัน
ก่อนนอนแค่ได้คิดถึงสักหน่อย
ห่วงใยไม่มากไม่น้อยก็เท่านั้น
ไม่อยากได้จากคนอื่นที่คิดผูกพัน
หัวใจมันบอกให้ทำงาน..
ว่าต้องการสิ่งนั้น..จากเธอ
8 กุมภาพันธ์ 2548 17:24 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันอาจดูไม่ค่อยอ่อนหวาน
บางทีเจ้ากี้เจ้าการจนเธออาจทนไม่ไหว
ดื้อรั้นเป็นบางทีบางครั้งเอาแต่ใจ
ไม่รู้จะแก้นิสัยร้ายๆยังไงเหมือนกัน
จะยังทนฉันหรือเปล่าคนดี
กัลวเธอหมดรักผู้หญิงคนนี้ที่ไหวหวั่น
จะยังดูแลอยู่ไหมถ้าคบไปนาน - นาน
ถ้าหากมีใครคนนั้นที่เธออาจพอใจ
ฉันไม่รู้ต้องทำตัวอย่างไรดี
ยิ่งเธอเย็นชาแบบนี้ยิ่งหวั่นไหว
อยากจะบอกเธอช่วยดูแลผู้หญิงเอาแต่ใจ
ถึงไม่อ่อนหวานอย่างใครๆ
แต่ก็อ่อนไหวถ้าได้รักของเธอ