16 กันยายน 2547 18:05 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เมื่อภาพใครบางคนไม่เคยลบจากใจ
เมื่อเขายังอยู่ในสายใยของตวามเงียบเหงา
เมื่อความทรงจำสีจางยังคงมีภาพเรา
เมื่อวันเวลาเก่าๆได้ย้อนมา
สิ่งที่เคยหลอดตัวเองมาเสมอ
ว่าไม่รัก....เธอไม่มีค่า
แต่วันนี้เพียงแค่ได้สบตา
ความจริงที่แสดงออกมา
ทุกนาทีของเวลา...
หัวใจห่วงหาแต่เธอ
16 กันยายน 2547 17:43 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่เป้นไรถ้าเธอรักเขามาก
ไม่ต้องลำบากถ้าอยากจะบอกลาฉัน
แค่ปล่อยมือตอนนี้แล้วอย่ามาเห็นกัน
อาจใช้เวลาไม่กี่วันคงลืมเธอไป
อย่าบอกว่ารักเขาเลยเธอ
เมื่อคนตรงหน้ามีแต่เธอเสมอรู้ใช่ไหม
อย่าเพิ่งบอกว่าต้องการเขามันเสียใจ
ช่วยหันหลังเดินจากไป..
แล้วเธอจะรักใคร..ก็ช่างเธอ
15 กันยายน 2547 12:51 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
อาจเพราะเราใกล้กันกินไป
หัวใจจึงเผลอไปรักเอแบบนี้
คงเพราะความใจอ่อนที่ฉันมี
ความรู้สึกแบบนี้จึงมีระหว่างเราสองคน
เพียงพบคนถูกใจ
ก็เผลอรักตัดใจไม่ได้สักหน
พอเขามีคนใจใจก็เจ็บเกินทน
อยากตบแต่งหัวใจสักหน
อย่ารักคนที่เขาแค่ใจดี
15 กันยายน 2547 08:01 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
สวัสดีจ้ะคนไกล
สบายดีไหมในวันสดใสแบบนี้
อย่าทำงานหนักพักผ่อนบ้างนะคนดี
ถ้าว่างก็โทรหากันซักทีจะเป็นไรไป
ส่งเสียงมาแทนหน้าวันละหน่อย
ให้ฉันคนไกลยังคอยไหว
ก็ตอนนี้คิดถึงเธอกว่าใคร
และหวังว่าคนดีของใจ...
คงคิดเหมือนกัน
13 กันยายน 2547 17:46 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เพราะความไหวหวั่นของหัวใจ
จึงเผลอไปรักคนใจร้ายคนนั้น
คนที่ไม่เคยเห็นว่าเราสำคัญ
คนที่ทำร้ายใจกันทุกเวลา
เขาจากกันไปอย่างง่ายดาย
เราเองที่เจ็บแทบตายใจอ่อนล้า
เพราะหัวใจไม่มีมือจะดึงรั้งเขากลับมา
วันนี้ต้องอยู่เพียงลำพังกับน้ำตา
และใจเหว่ว้าของตัวเอง