8 ธันวาคม 2547 17:38 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ช่วงเวลาที่เธอเข้ามาในชีวิต
เสี้ยวหนึ่งที่เคยมีเธอชิดใกล้
ขอบคุณนะที่ทำให้รู้ว่าความเจ็บปวดเป้นอย่งไร
คนที่คิดว่ารักทำร้ายจนไม่มีชิ้นดี
เพราะหัวใจของฉันมันอ่อนไหว
ไม่เคยมีใครจึงรักเธอมากมายแบบนี้
แต่เมื่อเจ็บแล้วต้องจำใช่ไหมคนดี
เพราะฉะนั้นวันนี้ ...สำหรับฉันคงไม่มีความรักเหลือให้เธอ
8 ธันวาคม 2547 17:11 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ในมุมหนึ่งของคนที่เคยเหงา
ใครคนหนึ่งเคยเป้นเงาไม่จากไปไหน
ในเสี้ยวหนึ่งของเวลาการเดินทางของใจ
สักนิดหนึ่งมีไหมที่เธอจะคิดถึงกัน
ในมุมหนึ่งคนนี้ยังเหว่ว้าใครคนหนึ่งเป็นเพียงภาพลวงตาของความฝัน
สักวันหนึ่งอยากพบเขาในวักวัน
วินาทีหนึ่งสักครั้ง..ที่ได้พบเธอ