21 ตุลาคม 2547 17:43 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
อย่าใจดีกับฉันนักได่ไหม
มันหวั่นไหวเวลาใกล้กันแบบนี้
อย่าห่วงใยเกินกว่าเพื่อนควรจะมี
อย่าเอาใจกมากกว่านี้กลัวห้ามใจไม่ทัน
อย่าแสดงว่ารักกว่าที่เป็นอยู่
ส่งสายตาที่เธอมองดูมันไหวหวั่น
ถ้ความรักมันเกินเพื่อนจะหยุดไม่ทัน
กลัวไม่อาจต้านทานหัวใจ
และไม่อาจหยุดใจ..รักเธอ
20 ตุลาคม 2547 16:13 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันรักเธอ...บอกแล้วพอใจไหม
ก็ฉันอายที่ต้องบอกคำนี้
รู้ว่าเธออยากฟังให้บอกกันซักที
เฮ้อ..กว่าจะบอกได้นี่ อายจริงๆเลย
20 ตุลาคม 2547 15:55 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
จะหวานทั้งทีก็หวานแบบผ่าซาก
จะให้เรียบร้อยก็แสนลำบากทำไม่ไหว
จะให้พูดเพราะๆก็ยังดูขัดใจ
จะให้คอยเอาใจยิ่งทำไม่เป้น
ผู้หญิงห้าวๆไม่ยอมใคร
บางทีก็เอาแต่ใจอย่างที่เห็น
อาจดูเฉยเมยจนกลายว่าเป้นคนชาเย็น
นี่แหละตัวตนของฉัน
ไม่จำเป้นต้องเหมือนใคร
19 ตุลาคม 2547 17:42 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ต้องการความรักจากเธอสักครั้ง
อยากได้ฟังคำนั้นจะบอกกันได้ไหม
ไม่ต้องบอกทุกวันแค่คำสั้นๆมันยากอะไร
ฉันรักเธอ..น่ะพูดเป้นไหม
เมื่อไรจะบอกซักที
19 ตุลาคม 2547 17:39 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เพราะฉันมันคนไม่หวาน
ให้คอยเอาใจเธอแบบนั้นทำไม่ไหว
จะให้บอกรักตลอดเวลาก็เกินไป
อาจดูห้าวไม่แคร์ใครในสายตาของเธอ
แต่รู้ไหมผู้หญิงตรงหน้า
ในทุกนาทีเวลามีเธอเสมอ
อาจดูไม่ค่อยรักกันในความรู้สึกเธอ
แต่เชื่อเถอะว่าห่วงใยเสมอ
..ความรู้สึกนี้ก็เป้นของเธอคนเดียว