5 พฤศจิกายน 2547 15:49 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
จากชีวิตที่ไม่คิดจะมีใคร
ที่จะรักใส่ใจผู้หญิงขี้เหงา
จากไม่คิดมีใครมาเติมส่วนที่ขาดหายคำว่าเรา
ไม่คิดว่าจะมีใครทำให้หายเศร้าได้วักที
แล้ววันหนึ่งเธอนั้นก็มา
รู้สึกอบอุ่นทุกคราเวลาสบตาเธอคนนี้
จากไม่เคยรักก็กลับมาสนใจไยดี
เธอทำให้ผู้หญิงคนนี้รู้จักการรักใคร
ทุกๆความรักที่เธอให้กัน
ฉันรู้ว่ามันช่างยิ่งใหญ่
ขอบคุณที่มาเติมรักให้เต็มในใจ
เธอช่วยเติมรักที่ขาดหาย..
เป็นดวงไฟ..ในคืนแรม
4 พฤศจิกายน 2547 07:59 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
อาจไม่มีคำหวานคอยเอาใจ
และเธอก็คงไม่มีดอกไม้อย่างใครเขา
แต่ที่รับรู้คือความผูกพันของเรา
ที่ไม่แพ้ใครเขา..เรารักกัน
อาจไม่เคยบอกว่ารักเธอสักที
และเธอก็ไม่เคยบอกคำนี้กับฉัน
แต่ความรักมันแสดงออกทางสายตาอยู่ทุกวัน
และจะเป็นเช่นนั้นอยู่เรื่อยไป
ถึงแม้เราจะดูเหมือนไม่ค่อยแคร์
แต่ทุกวลาก็คอยดูแลชิดใกล้
บางทีความรักก็ไม่ต้องการคำบรรยาย
แต่พิสูจน์ความหมาย..
จากการกระทำมาจากใจ..รักจริง
4 พฤศจิกายน 2547 07:54 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เหมือนฉันดูเข้มแข็งใช่ไหม
เหมือนไม่เคยเสียใจกับเรื่องราวเหล่านั้น
แค่เธอไม่รักและจะไปจากกัน
ผู้หญิงอย่างฉันคงไม่มีวันเสียใจ
ถ้าไม่เคยรู้ รู้สักหน่อยไหมคนดี
ผู้หญิงที่เธอว่าแข็งแกร่งคนนี้มันทนไม่ไหว
มันเจ็บปวดกับการที่เธอหมดเยื่อใย
แค่อยากให้เธอเข้าใจ...
ว่าฉันก็เจ็บได้...ร้องไห้เป็น
3 พฤศจิกายน 2547 08:00 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่มีใครมันเหงาก็เข้าใจ
แต่ถ้ามีแล้เสียใจไม่มีคงดีกว่า
ถ้าเปิดใจให้ใครแล้วต้องเสียน้ำตา
สู้อยู่อย่างเหว่ว้าไม่ต้องมัวมาคอยแคร์ใคร
เหนื่อยนะที่ต้องปรับตัวเพื่อเขา
ตัวตนที่แท้จริงของเราเขาจะรับได้ไหม
ไม่หวาน ดื้อด้านและเอาแต่ใจ
บางทีก็วุ่นวายเกินความจำเป็น
อยู่คนเดียวมันเหงาเข้าใจ
แต่มีรักแล้วเสียใจก็ไม่อยากพบเห็น
ไม่อยากรักใส่ใจใครเกินความจำเป็น
อยู่แบบเหงา - เหงาและเป็นตัวของตัวเอง...คงดี
2 พฤศจิกายน 2547 16:00 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่ใช่ทนไม่ไหวแต่ไม่อยากทน
เมื่อเธอเป็นคนโลเลแบบนี้
ไม่ใช่ไม่รักแต่มันไม่ไหวแล้วนะคนดี
ใจมันเจ็บจนไม่มีคำว่ารักให้กัน