10 พฤศจิกายน 2547 13:11 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ที่ไม่พูดใช่แปลว่าไม่เจ็บอะไร
ที่ไม่ร้องไห้ใช่ว่าลืมง่ายขนาดนั้น
บอกได้คำเดียวว่าเสียใจที่เธอทำร้ายกัน
อยู่กับใครคนนั้นทั้งที่มีฉันอยู่ทั้งคน
เธอจะอยู่หรือเธอจะไป
ช่วยพูดความจริงกับฉันได้ไหมสักหน
เลือกเอาสักทางทิ้งไปสักคน
อย่าทำร้ายใครอีกหลายคน
เพราะความหลายใจของเธอ
10 พฤศจิกายน 2547 13:05 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันจะยิ้มให้เธอจากใจ
ให้เธอเข้าใจว่าฉันทนไหวในวันนี้
เมื่อการจากลาของเรามันเป้นทางออกที่ดี
ยุติปัญหาที่มีที่ทำคนเสียใจ
แล้วฉันจะยิ้มทั้งน้ำตา
ให้เธอเข้าใจว่าทนไหว
ไม่เป็นไรไปเถอะเพื่อความสบายใจ
คนอย่างฉันทนได้ทนไป....คงไม่นาน
8 พฤศจิกายน 2547 17:33 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เธอเหงาวันไหนให้กลับมาที่นี่
คนทางนี้ยังรอเธอเสมอ
หากที่ตรงนั้นไม่มีใครที่รักเธอ
ฉันยังพร้อมปลอบใจเสมอ...รอเธอกลับมา
อยุ่ทางนี้คิดถึงอยู่ทุกวัน
อยู่ทางนั้นจะคิดถึงฉันบ้างไหมหนา
ฉันก็ห่วงใยเธอในทุกวันเวลา
ฝากบอกเธอคนไกลตา....
ถ้ามีเวลา.....อย่าลืมคิดถึงกัน
5 พฤศจิกายน 2547 17:38 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ที่ฉันทำเหมือนไม่มีอะไร
แต่มันหวั่นไหวเวลาเจอกันทุกที
ต้องทำตัวสนิทสนมกับเธอแบบนี้
บางทีมันก็ทรมานใจ
ฉันมันผิดที่คิดกันเกินเพื่อน
รู้ดีเธอไม่คิดพิเศษกว่าเพื่อนคนไหน
แล้วที่ฉันรักเธอมันควรจะทำยังไง
ช่วยบอกวิธีตัดใจ..ให้ที
5 พฤศจิกายน 2547 17:28 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่ชอบใจเวลาเธอคุยกับใครนานๆ
อาการอย่างนี้เรียกว่าหวงได้ไหม
ไม่ถูกชะตากับคนที่เธอว่าน่ารักมากมาย
แบบนี้เรียกว่าหึงใช่ไหมคนดี
ไม่ชอบใจที่เธอคิดกับฉันแค่เพื่อน
ทั้งๆ ที่แอบรักเธออข้างเดียวมานานแบบนี้
เมื่อไรจะเปลี่ยนความรู้สึกให้เป้นมากกว่าเพื่อนซักที
อยู่ใกล้เธอแค่นี้เธอยังจะต้องการใคร
หันมามองคนคุ้นเคยดีกว่า
ช่วยหันมามองสบตาเห้นอะไรบ้างไหม
เพื่อนของเธอคนนี้เก็บรักจนล้นใจ
ถ้าไม่ลำบากเธอเกินไป
ช่วยเลื่อนตำแหน่งฉันเป็นคนรักที่รู้ใจ..ซักที