15 มกราคม 2548 10:15 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เคยบอกตัวเองว่าจะไม่รักใคร
เมื่อหัวใจเคยเจ็บจากการทำร้ายของใครคนนั้น
เคยย้ำเสมอว่าเจ็บแล้วต้องจำ
แผลในใจที่เคยช้ำเมื่อเขามาเปลี่ยนไป
แล้วทำไมทุกครั้งที่พบเธอ
หัวใจต้องมาละเมอหวั่นไหว
ไม่เห็นหน้าก็คิดถึงและห่วงใย
แค่สบตาเธอฉันก็หวั่นไหวทุกที
ไม่รู้ว่าเธอคิดกับฉันยังไง
ไม่อาจเดาได้จากสายตาที่มองมาแบบนี้
เคยคิดไม่เปิดใจแต่กับเธอมันเปิดรับทุกที
บอกหน่อยได้ไหมคนดี....ว่าฉันควรทำไง
15 มกราคม 2548 10:05 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ตั้งใจว่าจะไม่มีวันเสียน้ำตา
แค่เธอมาบอกลาว่าเราจบเท่านั้น
ไม่เข้าใจทำไมเธอหมดรักกัน
ที่ผ่านมาค่าของความผูกพันมันไม่มี
หรือฉันที่ไม่เคยใส่ใจ
หรือเธอมีคนใหม่จึงลืมคนคนนี้
หรือรักของเรามันจืดจางลงทุกที
หรือเพราะเธอพบคนที่ดีกว่าที่ฉันเป็น
จะเหตุผลอะไรก็ตามแต่
ความรู้สึกที่ยังแคร์เธอคงมองไม่เห็น
วันนี้ต้องจบใช่ไหม..การทำใจมันยากเย็น
แต่ถ้าเธอต้องการแม้ฉันจะทุกข์เข็ญ..ก็ยอม
12 มกราคม 2548 08:33 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ขอบคุณนะคนดี
ทีทุกนาทีคอยห่วงใยไม่ห่างหาย
มืออุ่นที่กุมมือฉันไม่จากไป
รอยยิ้มที่จริงใจส่งให้เรื่อยมา
วันนี้พูดว่ารักเธอได้เต็มปาก
ดีใจที่มีเธอให้รักและห่วงหา
แม้ไม่ได้คิดถึงเธอทุกครั้งที่หลับตา
แต่รู้ไว้ละกันว่าคิดถึงทุกเวลาที่หายใจ
12 มกราคม 2548 08:30 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ขอบใจเธอที่เคยรักฉัน
เกิดมาแค่รักกันก็พอแล้วแค่นี้ถึงเราจะเป็นแค่เพื่อนสนิทกันก็ยังดี
ได้สุขใจเล็กๆที่ข้างการยังมีเธอเรื่อยมา
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันยังรักเธอ
ทำไมต้องเธอที่ฉันเฝ้าห่วงหา
รู้ทั้งรู้ว่าเป็นได้แค่คนนอกสายตา
ยิ่งเจ็บที่ต้องเป็นที่ปรึกษาเวลาเธอมีใคร
ก็คนมันรักเธอมานานข้างเดียว
ต่อให้เธอไม่แลเหลียวก็ทนไหว
แค่ทุกวันได้พบหน้าพูดจาก็พอใจ
แม้ไม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงไหน...ของหัวใจเธอ
12 มกราคม 2548 07:31 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
คำว่ารักไม่เคยลดลงจากใจ
แม้ฉันไม่ใช่คนโปรดอย่างใครๆเขา
แค่หวังอยากมีสักครั้งวันนั้นของเรา
ก็ทำให้หายเศร้าแค่เพียงคิดถึงเธอ
ไม่ว่าฉันเป็นที่เท่าไร
แต่เธอคือที่สุดในใจเสมอ
แค่เศษเสี้ยวได้ไหมความรักจากเธอ
แบ่งปันให้คนไม่สำคัญที่รักเธอ...สักนิดก็พอ