18 มกราคม 2548 17:45 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ระหว่างเราที่ผ่านมา
ทุกสิ่งคือสูญเปล่าใช่ไหม
ไม่มีแล้วสำหรับเธอความห่วงใย
รู้ไหมว่ามันปวดใจที่เธอไม่แคร์กัน
จากที่ว่าจะไม่คิดอะไร
แต่การตัดใจไม่ง่ายดายแบบนั้น
ไม่อยากเป็นคนอ่อนแอแค่เธอหมดรักกัน
แต่น้ำตาที่ไหลนั้นไม่อาจควบคุมได้เลย
เจ็บนะที่เห็นเธอเปลี่ยนไป
จากคนที่คุ้นใจกลับกลายมาเมินเฉย
เพิ่งรู้ที่ผ่านมาเธอไม่เคยรักกันเลย
เจ็บที่คนคุ้นเคยเป้นคนทำร้ายกัน
18 มกราคม 2548 12:42 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ทั้งๆที่เราใกล้กันแบบนี้
แต่ยิ่งห่างทุกทียิ่งหวั่นไหว
ไม่กล้าสบตากลัวเธอจะรู้ความในใจ
ว่าฉันคิดไปมากมายมากกว่าเพื่อนกัน
เธอช่างไม่รู้อะไรเลย
ว่าเพื่อนที่เธอคุ้นเคยตอนนี้ยังไหวหวั่น
เพราะคำว่ารักฉันคงไม่อาจพูดมัน
กลัวความเป็นเพื่อนของเรานั้น..ต้องจบไป
ขอเวลาทำใจคงไม่นาน
ให้เพ่อนคนนี้ลืมวันเวลาที่ผ่านมาก่อนได้ไหม
วันนั้นฉันคงรักเธออย่างเพื่อนได้สนิทใจ
วันนี้ยังทำใจไม่ได้....บอกตามตรง
18 มกราคม 2548 12:30 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันไม่ใช่คนลืมง่ายอย่างนั้น
เธอบอกให้ลืมความผูกพันจบกันวันนี้
เธอลืมได้ง่ายดายเชียวหรือคนดี
ความรักที่เคยมีวันนี้ไม่มีความหมายอะไร
เธอบอกให้ฉันลืมเรื่องราวที่ผ่านมา
มันต้องใช้เวลาในการทำใจรู้ไหม
เมื่อเธอหมดรักฉันก็จะต้องตัดใจ
แต่ต้องขอเวลาทำใจให้ลืมเธอซะที
17 มกราคม 2548 18:08 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไมมีใจ
ความห่วงใยของฉันไม่เคยมีค่า
ทั้งความรักก็ไม่เคยอยู่ในสายตา
ยังพะวงห่วงหาแต่เธอทุกที
เจ็บแค่ไหนที่เห็นเธอกับเขา
มีแต่เราที่เศร้าอยู่อย่างนี้
เมื่อความรัของฉันเธอไม่เคยไยดี
แล้วยังรักอยู่อย่างนี้ไม่ยอมตัดใจ
ถึงจะเจ็บยังไงก็ยังฝืน
ทุกวันคืนเจ็บช้ำและร้องไห้
รู้หรือเปล่าว่าใครคนหนึ่งเสียใจ
ยิ่งรักเธอยิ่งหวั่นไหวยิ่งหมดแรง
15 มกราคม 2548 13:42 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เห็นใครๆที่เขารักกัน
รู้สึกไหวหวั่นที่อยู่อ้างว้างอย่างนี้
จะมีไหมใครสักคนที่จะสนใจไยดี
อีกนานไหมที่คนเหงาคนนี้จะมีใคร
เมื่อไรจะมีใครสักคนที่เป็นของเรา
เมื่อไรใครคนนั้นจะมาทำให้เลิกเหงา
เมื่อไรจะมีใครสักคนที่รักเรา
อยู่คนเดียวมันเหงาก็แค่ต้องการมีใคร
ไม่ต้องมีหรอกคำพูดหวานๆ
แค่คอยเคียงข้างอย่าทิ้งให้หวั่นไหว
จับมือเดินไปด้วยกันในวันที่เหงาใจ
แค่อยากให้รู้ไว้....
ว่านางมารร้ายก็เหงาเป็น
แอบเหงาซะงั้นอ่ะ