19 เมษายน 2548 18:51 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ขอบใจกับความรักที่เธอมีให้
แต่วันนี้หัวใจฉันยังอ่อนล้า
ขอบใจที่คอยห่วงใยกันเสมอมา
แต่หัวใจมันยังไม่กล้าที่จะรักใคร
เธอรู้ใช่ไหมคนดี
ว่าอดีตของคนคนนี้เจ็บปวดแค่ไหน
ไม่อยากมีรักให้ร้าวหัวใจ
ไม่อยากรักใครให้เจ็บอย่างวันวาน
ขอบใจที่เธอยังแคร์
คอยใส่ใจดูแลผู้หญิงแบบฉัน
แต่วันนี้ขอพักรักษาอาการ
ให้ความเจ็บปวดในวันวานมันทุเลา
บทกลอนบทนี้ขอมอบให้คนคนหนึ่ง..ขอบคุณนะคะที่ดูแลกันมาเสมอ
นายคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา
19 เมษายน 2548 18:41 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เมื่อไรจะจำนะหัวใจ
อีกกี่ครั้งที่ต้องร้องไห้เพราะเขา
รู้สึกตัวซะทีว่าเขาไม่เคยรักเรา
ยังจะมัวเฝ้าทั้งที่เขาทำให้เสียใจ
ไม่เคยมีความสำคัญสักนิด
เขาไม่คิดว่าเรามีค่าเข้าใจไหม
พอได้แล้วนะต้องบังคับใจ
ทำแค่นี้ได้ไหม....ตัดใจจากเขาซะที
11 เมษายน 2548 13:47 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ขอบคุณเธอที่ยังห่วงใย
ที่ยังถามไถ่เรื่องราวคนทางนี้
จากวันที่เธอไม่อยู่ก็เหงานะคนดี
ยังเก็บเธอไว้ตรงใจนี้ไม่เปลี่ยนไป
อยู่คนเดียวมันเหงานะ
แล้วเธอล่ะเหงาเหมือนฉันไหม
ไม่ว่าหรอกถ้าจะหาคนมาคลายเหงาคลายทุกข์ใจ
แต่ฉันมันคงหาได้..
เมื่อทุกเสียงในหัวใจ..มันอยากได้..แค่เธอ
11 เมษายน 2548 13:43 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
สงกรานต์เล่นน้ำฉ่ำอุรา
เอาแป้งประหน้าคนแก้มใส
รดน้ำขอพรญาติผู้ใหญ่
สาดน้ำให้เย็นใจเราสองคน
ฉลองวันหยุดให้สุขอุรา
นานๆทีจะได้พบหน้ารวมญาติกันสักหน
ขอให้ชีวิตเย็นฉ่ำสุขใจกันทุกคน
ความทุกข์ก็ผ่านพ้น..ขอให้มีสุขทุกคน
ในวันสงกรานตื
9 เมษายน 2548 15:40 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
อยากพาหัวใจให้ลัดฟ้า
จะบินไปหาคนไกลที่คิดถึง
จะหอบความรักไปให้ใครคนหนึ่ง
คนที่เคยซึ้งเคยรักกันมากมาย
หอบความรักมาให้เต็มท้องฟ้า
หอบความคิดถึงมาให้เธอจะรับไหม
หอบความห่วงมาฝากคนที่อยู่ไกล
หอบตัวและหัวใจ...มาให้เธอไง..ช่วยรับไปที