10 มกราคม 2550 17:52 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
จะอยู่หรือจะไป
เธอช่วยตัดสินใจให้รู้สักทีดีไหม
จะค้างคา ครึ่งๆกลางๆไปเพื่ออะไร
เลือกคนใหม่ทิ้งคนเก่าเราจบกัน
........................................................
เสียดายอะไรเล่าคนดี
เมื่อคนทางนี้ไม่มีค่ากับเธอเหมือนวันเก่านั้น
หรือหวงก้างคนอื่นที่ฉันจะผูกพัน
จึงไม่กล้าบอกเลิกกันให้ฉันมีความสุขเสียที
.......................................................................
เป็นสุภาพบุรุษหน่อยคนเคยรัก
อย่าเห็นแก่ตัวทำอะไรแบบนี้
ไม่รักกันก็เลิกจบกันซะที
ค้างคาไปก็ไม่มีอะไรดี...จริงไหมเธอ
8 มกราคม 2550 18:29 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไปอ่านเจอมาค่ะชอบมากๆๆเลยเอามาให้อ่านกันะ
ไม่ทำตาม... อย่าตีความหมายว่า...ดื้อ
ไม่ยึดถือ... อย่าตีความหมายว่า...เมินเฉย
ไม่ใส่ใจ... อย่าตีความหมายว่า...ละเลย
คำพูด..ที่ยังไม่เฉลย ก็ใช่ว่า..ไม่อยากเอ่ย..มันออกไป
นิ่งเงียบ... อย่าตีความหมายว่า...ไม่คิด
ยอมรับผิด... อย่าตีความหมาย...อย่างที่เห็น
แม้ว่า... จะถูกโจมตี..ด้วยวาจา..ที่สาดกระเซ็น
ก็ใช่ว่า..เจ็บไม่เป็น อย่างเช่น...คุณเข้าใจ
ไม่ถาม... อย่าตีความหมายว่า...โง่
ไม่ตอบโต้... อย่าตีความหมายว่า...ยอมแพ้
แม้ว่า... หลายคน..อาจจะมองดูว่า..อ่อนแอ
แต่...ที่ปล่อยให้เป็นไป.. เพราะเห็นแก่..ใครบางคน
7 มกราคม 2550 15:03 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่ใช่เพราะต่างคนต่างเหงา
แต่เพราะเราไม่เคยปรับตัวเข้าหา
ไม่ใช่เพราะมาใครอีกคนผ่านเข้ามา
แต่เพราะเราไกลกันจนกว่าจะกลับมาผูกพัน
...............................................................
หลายครั้งที่มีเรื่องกระทบใจ
บ่อยไปกับการทะเลาะไร้เหตุผลอย่างนั้น
ต่างคนต่างไม่ยอมไม่หยุดทำร้ายกัน
สิ่งตอบแทนกับรักในวันวานคือความเจ็บปวดใจ
.........................................................................
ยิ่งยื้อ ยิ่งรั้ง ยิ่งท้อ
วันนี้ฉันว่าเรา..พอ..กันสักทีดีไหม
อย่าฝืนเลยเมื่อรักไม่ได้ช่วยอะไร
เว้นระยะห่างแล้วเราก็จบกันไป...ดีไหมเธอ?
ปล.วันนี้ว่างๆเลยแวะมาแต่งไว้ได้หลายกลอนหน่อย
อ่านแล้วชอบไม่ชอบบอกกันได้นะจ๊ะ
7 มกราคม 2550 14:59 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันจะจำเรื่องราวที่เราเคยมี
จะไม่ลืมแม้สักนาทีที่เธอเคยดีไว้
จะไม่จำหลายครั้งที่เธอทำร้ายใจ
จะมีภาพที่ดีไว้ในวันที่เลิกรา
เธอเองจะลืมได้ไหม
สิ่งไหนที่ฉันทำไปแล้วไร้ค่า
อาจดื้อดึง ไม่มีเหตุผลและเจ้าน้ำตา
เก็บสิ่งดีๆของฉันไว้นะในหัวใจ
ในหนึ่งเราอาจได้ใช้มัน
วันนั้นที่อยู่เหงาๆและหวั่นไหว
ไม่มีใครให้คิดถึงก็ยังมีอดีตคนของใจ
เก้บไว้คิดถึงยามเราต่างไม่มีใคร....ก็พอ
7 มกราคม 2550 08:50 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ยังไม่ชินกับการไม่มีเธอ
อีกนานไหมที่ต้องเจอกับความเหว่ว้า
เหงาเหลือเกินไม่มีใครคอยซับน้ำตา
เหนื่อย..อ่อนล้ากับการไม่มีใคร
..........................................................
นี่คือเหงาคือความจริงที่ต้องเจอ
อยากรู้ตอนนี้เธอจะอยู่ไหน
จะเหงา เหนื่อยอ่อนหรือยังสุขใจ
ถ้ายังพอมีเยื่อใยส่งมาหากันบ้างได้ไหม
ฉันต้องการมัน