7 กุมภาพันธ์ 2550 14:52 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ถ้าโลกนี้เป็นสีชมพู
คิดดูว่าโลกจะน่าอยู่สักแค่ไหน
แต่ช่างเถอะไม่ว่าโลกนี้จะเป็นสีอะไร
แค่ทุกเวลามีเธอใกล้ก็เพียงพอ
เพราะโลกของฉันก็คือเธอคนนี้
คนเดียวที่แสนดีไม่มีอะไรจะร้องขอ
คนเดียวที่ฉันรักและรักฉันก็มากพอ
สิ่งสำคัญที่แนอยากขอแค่เรามีกัน
7 กุมภาพันธ์ 2550 13:13 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
คิดถึง....คำเชยๆที่รู้ว่าเธอไม่ซึ้งเท่าไร
เพราะเป็นฉันที่บอกไม่ใช่คนที่อยู่ในใจ
ต่อให้ความหมายดียังไงถ้าฉันพูดไปก็เป็นคำธรรมดา
...............................................................................
รักเธอ..ด้วยใจผู้หญิงคนนึงจะมี
แต่เธอก็ไม่ไยดีไม่ปราถนา
คำนี้จากฉันเธอไม่ต้องการไม่อยากพบพา
สำหรับฉันพูดบอกอะไรขึ้นมาเธอก็ไม่รับฟัง
....................................................................................
ขอร้องนะคนดี
ช่วยเปิดใจมองฉันคนนี้ได้ไหม..สักครั้ง
แล้วเธอจะลืมจะไม่สานต่อกับความสัมพันธ์
ก็ไม่ว่าอะไรทั้งนั้น
แค่ลองเปิดใจรักฉัน..ครั้งเดียว
7 กุมภาพันธ์ 2550 13:08 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
มาถึงอีกทีแล้วสิ่นะวันแห่งความรัก
หัวใจที่เคยเจ็บขอหยุดพักยังรักษาไม่หาย
นานเหลือเกินที่ต้องอยู่กับความเดียวดาย
กลัวที่จะรักใครแล้วต้องมีน้ำตา
ต้องปล่อยให้ผ่านพ้น
ขออยู่อย่างเหงาเหงากับความเหว่ว้า
ขอพักรักษาหัวใจที่เจ็บจนด้านชา
วาเลนไทน์ปีนี้คงต้องบอกลา
ปีหน้าความรักค่อยมา...ทักทาย
5 กุมภาพันธ์ 2550 12:27 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
อยู่ตัวคนเดียวเรื่อยมา
ตั้งแต่เธอจากลาคราวนั้น
จากวันที่เธอไม่อยู่หัวใจของคนคนนี้ก็ไม่มีใครมาผูกพัน
ส่วนลึกของใจยังไหวหวั่นคิดถึงกันไม่เคยลืมไป
........................................................................
ลายมือยังคุยที่เธอส่งมา
ขอบใจที่ยังห่วงใยทุกเวลาไม่ว่านานแค่ไหน
แค่รู้ว่าเธอสบายดีฉันก็สุขใจ
ฝากดูแลตัวเองเอาไว้แด่คนไกล..
ที่เคยรักกัน
2 กุมภาพันธ์ 2550 12:00 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
อย่าให้ความไม่เข้าใจ
ทำร้ายความรักที่เคยมีในวันเก่า
เมื่อความรู้สึกไม่เหมือนเดิมก็ควรจบเรื่องของเรา
ปล่อยเวลาลบความเศร้าที่เราไม่เข้าใจ
ปล่อยมือฉันซะเถอะอย่ายื้อเวลาอีกเลย
อย่าทำนิ่งเฉยถ้าความรักเหมือนเดิมไม่ได้
ปล่อยความรักให้จมอยู่ส่วนลึกให้เราลาด้วยความเข้าใจ
คำขอสุดท้ายคือเราจากกันตรงนี้ได้ไหม...อย่ายื้อไว้
มันไม่ไมอะไรดีขึ้นมา