3 มิถุนายน 2550 08:49 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่อยากทำลายความคิดของคนจะไป
เมื่อเธอหมดเยื่อใยกับคนที่อยากให้เป็นอดีตคนนี้
ถึงเสียใจก็ไม่ขอร้องเธอหรอกคนดี
ไหมฉันล้าเต็มทีแล้วคนของใจ
..................................................................
อยากไปก็ไปไม่อยากฉุดรั้ง
แค่ขอสักครั้งแค่นี้ทำให้กันได้ไหม
ไปแล้วอย่ากลับมาถ้าเห้นว่าฉันเป็นตัวสำรองของใคร
บทละครตอนต่อไป.ไม่มีเธอฉันยังอยู่ได้..คนดี
29 พฤษภาคม 2550 08:44 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เป็นคนที่รักเธออยุ่ไกลๆ
ไม่กล้าเอ่ยปากบอกไปกับความลับในใจนี้
แค่คนอีกคนที่ทุกเวลา..หวังดี
ได้มองเธอในสายตาทุกทีแค่นี้พอใจ
ไม่ได้คิดจะแทนที่เขา
ไม่เคยหวังจะมีวันที่เราได้เคียงใกล้
แค่แอบรักไปวันๆแค่นั้นก็พอใจ
แค่คนอีกคนที่รักเธอคงไม่ว่าใช่ไหม
ฉันแค่แอบรักเธอต่อไป..ก็พอ
29 พฤษภาคม 2550 08:39 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
หากความรักเราผิดจากที่หวังไป
หากฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่ฝัน
ยังเหมือนเดิมหรือเปล่าความรักที่ให้กัน
ไม่ใช่ให้เธอยืนยันแต่กลัวเธอจะเสียใจ
.................................................................
อย่าฝากความหวังที่ฉันนักเลยคนดี
ถ้าวันข้างหน้าผู้หญิงคนนี้ทำเธอหวั่นไหว
ไม่สาบานว่าจะรักจะมีกันตลอดไป
แคสัญญาว่าวันนี้หัวใจ..เป้นของเธอคนเดียว
28 พฤษภาคม 2550 17:44 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันอาจดูไม่มีหัวใจ
ความรักที่จริงใจไม่เคยได้จากใครทั้งนั้น
กี่คนที่เข้ามาที่ทำร้ายใจกัน
ไม่เคยเชื่อในรักแท้สักครั้งรักที่หวัง..ไม่มี
เธอที่อยากมาเปิดหัวใจ
อยากเข้ามาใกล้เปิดใจผู้หญิงคนนี้
แต่อย่าเสียเวลาเลยไปหาใครคนอื่นที่ดี
ปล่อยฉันไว้ตรงนี้พอกันที่...ไม่อาจรักใคร
28 พฤษภาคม 2550 07:48 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
คนมากมายแต่เรายังพบกัน
หนึ่งในร้อยหนึ่งในล้านแต่เธอยังมาเจอฉันคนนี้
มีกี่คนที่จะเคียงข้างกันเหมือนเรานะคนดี
ร่วมทุก์ร่วมสุขแบ่งปันรอยยิ้มที่มีในวันเหงาใจ
......................................................................
และหนึ่งในนั้นก็คือเอคนนี้
ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่โชคดีเธอรู้ไหม
ร้อยคนที่รู้จักไม่เท่าเอคนเดียวที่รักและรุ้ใจ
จากคนหนึ่งที่เดินอย่างเดียวดายแต่วันนี้ข้างกายมีเธอข้างกัน
............................................................................................
คนเดียวที่คอยหวังดี
พอใจแล้วกับรักที่มีไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น
ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหมที่สร้างเรามาคู่กัน
ท่ามกลางคนร้อยพันแตเรายังหากันจนเจอ