19 เมษายน 2551 12:14 น.
ไหมไทย
บนผิวภาพสามัญที่ปรากฎ
จากที่สูงมองลดลงเบื้องล่าง
แสงอาทิตย์ยามเย็นทอตามทาง
พื้นพิภพนั้นช่างเร้าใจจริง
ภาพภายนอกกำแพงสุงตะหง่าน
รถวิ่งผ่านไปมามิหยุดนิ่ง
เสียงหัวเราะร้องไห้เป็นระวิง
เด็กเล่นกลิ้งล้อรถแข่งขันกัน
เสียงทะเลาะเบาะแว้งของผู้ใหญ่
แว่วยินมาแต่ไกลให้น่าหวั่น
ผู้คนนั้นมากมายหลายเผ่าพันธ์
นับเป็นภาพสามัญแก่สายตา
ทุกชีวิตในโลกที่มองเห็น
หลากเรื่องราวล้วนเป็นภาพปัญหา
ฉายสภาพสังคมแต่แผ่มา
เป็นเรื่องน่าสนใจได้คิดครวญ
2 เมษายน 2551 14:23 น.
ไหมไทย
เธอเป็นใครฉันนั้นไม่รู้จัก
เพียงทายทักยามพบและเห็นหน้า
ฉันเดินผ่านประตูแวะเข้ามา
เธอคอยท่าทักทายทุกวันไป
สวัสดีค่ะ รับกาแฟกี่ที่
เจ้าของเสียงช่างมียิ้มสดใส
คอยต้อนรับอบอุ่นและจริงใจ
เธอช่วยให้ลูกค้าสุขสบาย
เอ๊ะวันนี้ทำไมหน้าหม่นหมอง
ขอคุณต้องช่วยเล่าเรื่องทั้งหลาย
อย่าเก็บทุกข์ของคุณอยู่เดียวดาย
ขอฉันช่วยคลี่คลายปัญหาพลัน
เพราะฉันป่วยเป็นโรคต้องแก้ไข
เป็นโรคไตพิการต้องเปลี่ยนผัน
ต้องหาไตมาแทนแลกเปลี่ยนกัน
ยังตีบตันมืดมนเพราะขาดแคลน
ฉันจะขอทดสอบแลกเปลี่ยนไต
ฉันยกให้ไตนี้ไม่หวงแหน
เหลือเพียงหนึ่งซึ่งได้ใช้เป็นแกน
ขอเพียงแม้นคุณรอดฉันพอใจ